________________
(तं माण तुमं देवाणुप्पिया ! इमं सालइयं जाव आहारेहि माणं तुमं अकाले चेव जीवियाओ ववरोविज्नहि तं गच्छणं तुमं देवाणुप्पिया ! इमं सालइयं एगं. नमणावाए अचित्ते थंडिले पडिहवेहि, परिदृवित्ता अन्नं फासुयं एसणिज्ज असणं पाणं खाइमं साइमं पडिगाहित्ता आहारं आहारेहि)
એથી હે દેવાનુપ્રિય ! તમે આ શારદિક તુંબડીના શાકને ખાશે નહિ તેથી અકાળે તમારૂં મરણ પણ થશે નહિ. માટે હે દેવાનુપ્રિય! તમે આ આ શારદિક કડવી તુંબડીના શાકની કેઈપણ એકાંત-નિર્જન સ્થાનમાં કે જ્યાં પ્રિન્દ્રિયાદિ પ્રાણીઓનું સંચરણ હોય નહિ અને જે અચિત્ત હોય એવી ભૂમિ ઉપર પરિણાપના કરી આવે અને પરિઝાપના કર્યા બાદ પ્રાસુક એષણીય ૪૨ દેથી રહિત શુદ્ધ અશન, પાન, ખાદ્ય-વાદ રૂપ બીજો આહાર લાવી તે AEAR अ५ ३. ॥ सूत्र “२ ॥
त एणं से धम्मरूई अणगारे इत्यादि टीर्थ-( त एण ) त्या२पछी
( से धम्मरूई अणगारे धम्मघोसेणं थेरेणं एवं वुत्ते समाणे धम्मघोसस्स थेरस्स अंतियाओ पडिनिक्खमइ )
તે ધર્મરુચિ અનગાર ધર્મઘોષની આ વાત સાંભળીને તેમની પાસેથી सावता २वा.
(पडिनिकखमित्ता मुभूमि भागाओ उज्जाणाओ अदूरसामंते थंडिलं पडिलेहेइ, पडिले हित्ता तो सालइयाओ एगं बिंदुगं गहेइ, गहित्ता थंडिलंसि निसरइ, तो णं तस्स सालइयस्स तित्तकडयस्स बहुनेहावगाढस्स गंधेणं बहूणि पिपीलिगा
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાગ સૂત્રઃ ૦૩
