________________
श्रीकल्प सूत्रे
॥ १३८ ॥
淇淇淇淇真波波波波身淇熊
पौरस्त्ये=उत्तरपूर्वयोरन्तराले दिग्भागे = ईशानकोणे उपागच्छति, उपागम्य हारार्द्धहारादिकम् सर्वालङ्कारम् अवमुञ्चति = अवतारयति ।
ततः खलु वैश्रवणो देवः जन्तुपातं पतितः - जन्तुवि पतितः = सहसाऽऽगतः सन् हंसलक्षणे = हंसवदुज्ज्वले श्वेतवस्त्रे श्वेतवस्त्रमध्ये श्रमणस्य भगवतो महावीरस्य आभरणालङ्कारान् प्रतीच्छति = गृह्णाति ।। सू०७७ ॥ मूलम् - तेणं कालेणं तेणं समरणं जेसे हेमताणं पढमेमासे पढमे पक्खे मग्गसिरबहुले, तस्स णं मग्गसिर हुस्स दसमीए तिहीए सुव्वष्णं दिवसेणं, विजएणं मुहुतेणं, हत्युत्तराहिं नक्खत्तेणं चंदेणं जोगमुवगएणं पाणगामिणीए छायाए वियत्ताए पोरिसीए छट्टणं भत्तेणं अपाणएणं भगवं महावीरे दाहिणेणं हत्थेणं दाहिणं, वामेणं हत्थेणं वामं पंचमुट्ठियं लोयं करिय सिद्धाणं नमोकारं करेइ, करिता " सव्वं मे अकरणिज्जं पावकम्मं " ति कट्टु सहवित्तीय सामाइयं चरितं पडिवज्जइ । तं समयं च णं देवासुरपरिसा मणुयपरिसा य आलेक्खचित्तभूयाविव चि । एणं से सके देविदे देवराया जंतुवायपडिए समणस्स भगवत्र महावीरस्स केसाई वयरामएणं थालेणं पडिच्छर, पडिच्छित्ता खीरोयसायरं साहरइ । जं समयं च णं भयवं सामाइयं चरितं पडिवज्जइ तं समयं चणं भगवओ वद्धमाणस्स चउत्थे मणपज्जवनाणे समुप्पण्णे ।
तत्पश्चात् भगवान वीर प्रभु उत्तर-पूर्व दिशाके अन्तराल में - ईशान कोण में पधारे। पधार कर हार, अर्धहार आदि समस्त अलंकारों को उतारने लगे । तव वैश्रवण देव उड़ते जन्तु की तरह अचानक आपहुँचे और उन्होंने हंस के समान उजले श्वेत वस्त्र में उन अलंकारों को ले लिये । ॥ सू०७७ ॥
છેવટના શણગાર પેાતાનેા ન હતા, પણુ પુદ્ગલના હતા તેથી તેમણે લેાકેાની સમક્ષ સ અલંકારા ઉતારી નાખ્યાં. છેવટે તમામ શણગારા–હીરામોતી-મણિ વિગેરેના મુગટો પણ છેડીને જવાનુ હોય છે, તેા પહેલેથી જ શા માટે પોતાની નજર સમક્ષ તેના ત્યાગ ન કરવા ? એવા આદશ ખતાવવા માટે જ ભગવાને ધારણ કરેલ આભરણ વસ્ત્રો વિગેરે લેાકસમુદાયની સમક્ષ ઉતાર્યા.
આ અલંકારા માનવીકૃત ન હતાં. કારણ કે માનવીની સશ્રેષ્ઠ સર્જન શક્તિની બહારની આ વાત હતી. આ આભૂષણેા તે દૈવી હતાં. જેવાં પ્રભુએ આભૂષણા ઉતારવા માંડયાં કે જાણે ઉડતાં જંતુ કે પક્ષીની માફક અચાનક વૈશ્રવણુદેવ આવી પહોંચ્યા અને હસની પાંખ સમાન ઉજવળ શ્વેત વસ્રમાં પ્રભુનાં અલકાને ઝીલી सीधां. (सू०७७)
શ્રી કલ્પ સૂત્ર : ૦૨
कल्प
मञ्जरी टीका
भगवतः
सुर्वालङ्कार
त्याग; सामायिक चारित्रम
तिपचिश्च ।
॥सू०७७॥
॥१३८॥
