________________
श्रीकल्प
सूत्रे
कल्पमञ्जरी टीका
॥१५७||
रकन्दल:-आगमिष्यति भविष्यति भवे यद्भद्रं कल्याणं तस्य योऽङ्करस्तस्य यत्कन्दं तद्वान्भाविकल्याणमार शालीत्यर्थः, परमभक्तिभावोल्लसितमनसा-उत्कृष्टभक्त्युद्रेकममुदितमनसा तं मुनिवरं पर्युपासीन आराधयन् तत्र=मुनिपाचे अदूरसामन्ते नातिदूरे नातिनिकटे समुपविष्टः सविनयम् उपविष्टः ॥ मू०६॥
अथ मुनिस्तमुपदिशति
मूलम्-तए णं तं छज्जीवनिकायनाहो तबसंजमसनाहो मुनिनाहो अपुचवच्छल्लेण महुमज्जियमुद्दियामाहुरिमहरंतीए वाणीए पुग्गलपरियह दसोयाहरणाइयं च दरिसंतो नरजम्मस्स दुल्लहत्तं देवगुरुधम्मसरूवं च विविहप्पयारेण उवएसीअ । साहुणो पगईए चेव परुद्धारपरायणा हवंति, तप्पभावेण तस्स हिययम्मि चिरकालट्ठियप्पयारो मिच्छत्तगाढंधयारो सूरोदयाओ लोयधयारो विव सत्तरं पणट्ठो । तएणं उयारतरभावधारो सो नयसारो महव्ययसणाहं तं मुणिणाहं विविहवक्कवइगरेण थुणिय सट्ठाणं गओ । तओ सो नयसारो भोयणवेलाए गोयरियलु विणिग्गयं तं मुनिवरं विष्णवेइ-भो परोवयारधुरंधरा मुणिवरा ! मम वयणं ओहारिय सयचरणकमलरयपायाओ ममंगणं पवित्तं करेह ॥ सू०७॥
छाया-ततः खलु तं षड्जीवनिकायनाथः तपःसंयमसनाथो मुनिनाथोऽपूर्ववात्सल्येन मधुमार्जितमृद्वीकामाधुरीमधरयन्त्या वाण्या पुद्गलपरिवर्त दशोदाहरणादिकं च दर्शयन् नरजन्मनो दुर्लभत्वं देवगुरुधर्मस्वरूपं
नयसारकथा
साथ, उन मुनिवर की उपासना करता हुआ वहीं मुनिराज के पास-न अधिक दूर और न अधिक समीप विनयपूर्वक बैठ गया ॥ मू०६॥
मुनि उसे उपदेश देते हैं—'तए णं तं' इत्यादि । मूल का अर्थ-तत्पश्चात् षड्जीवनिकायों के नाथ, तप और संयम से सनाथ (सहित) मनि
ke ||१५७||
કંદવાળા, અર્થાત્ પરમ કલ્યાણના ભાજન તે નયસાર, ઉત્કૃષ્ટ ભકિતભાવથી ઉ૯લસિત મન સાથે તે મુનિરાજની ઉપાસના કરતાં ત્યાં મુનિરાજની પાસે જ, અર્થાત નહિં અધિક દૂર કે નહિં અધિક નજીક એટલે ઉચિત स्थान५२, विनयपूर्व ४ सी गयो(सू०६)
वे भुनितेने पहेश मापे छ-'तए ण तं' त्याल. भूलन। म त्या२ पछी ५६पनियोना नाथ, त५ भने संयमयी सनाथ (सहित) भनिनाथे,
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૧
