________________
५३४
उत्तराध्ययनसुत्रे टीका-' एर्गतरत्ते' इत्यादि
यस्तु रुचिरे स्पर्शे एकान्तरक्तो भवति, स बालः अतादृशे अरुचिरे स्पर्श प्रद्वेष करोति, अतएव दुःखस्य सम्पीडं उपैति, विरागो मुनिस्तु तेन न लिप्यते, इत्यन्वयः । शेष व्याख्या प्राग्वत् ॥७८॥
_राग एव हिंसाद्यास्रवहेतुरिति हिंसादिद्वारेण राग एव दुःखस्य मूलकारणमिति षड्भिर्गाथाभिराहमूलम्-फासानुगासाणुगए ये जीवे, चराचरे हिंसई णेगांवे ।
चिंत्तेहिं ते परितावेइ बाले, पीलेई अत्तट्टगुरू किलिहे ॥ छाया-स्पर्शानुगाशानुगतश्च जीवः, चराचरान् हिनस्ति अनेकरूपान् ।
चित्रैस्तान् परितापयति वालः, पिडयत्यात्मार्थ गुरुः क्लिष्टः॥७९॥ टीका--'फासाणुगासा' इत्यादि--
क्लिष्टः, अतएव-आत्मार्थगुरुः, अतएव बालः, स्पर्शानुगाशानुगतश्चस्पर्शा:-शोभनस्पर्शवन्तः, मृगादिचर्मपुष्पवस्त्र तूलीक स्त्रीप्रभृतयः, तदनुगाशा
'एगतरत्ते' इत्यादि।
जो व्यक्ति मनोज्ञ स्पर्शमें एकान्त अनुरक्त होता है तथा अमनोज्ञ स्पर्शसे द्वेष करता है वह नियमतः दुःखोंको पाता है। जो ऐसा नहीं करता है वह मुनि दुःखसे लिप्त नहीं होता है ॥७८॥
राग ही हिंसादि आस्रवका हेतु है इसलिये हिंसादिको लेकर राग ही दुःखका मूल कारण है सो छह गाथाओंसे कहते हैं
'फासाणुगा' इत्यादि।
मनोज्ञ स्पर्शके अनुरागसे पीडित हुआ जीव समस्त कार्यों में यही एक मुख्य कार्य समझता है कि जैसे भी हो हमें मनोज्ञ स्पर्श ही मिलेअमनोज्ञ स्पर्श नहीं। इसीलिये वह इस अमनोज्ञ स्पर्शकी प्राप्ति निमित्त ___Mतरते, त्या!ि
જે વ્યકિત મનેઝ સ્પર્શમાં એકાત અનુરકત થાય છે તથા અમને સ્પર્શથી દ્વેષ કરે છે તે નિયમતઃ દુઃખને પામે છે. જે એવું નથી કરતા તે મુનિ દુઃખથી લિસ થતા નથી. આ૭૮
રાગ જ હિંસાદિ આસવને હેતુ છે આ કારણે હિંસાદિને લઈને રાગ જ मनु भूण ४१२ छ, ते ७ गाथामाथी ४ छ-"फासाणुगा" त्या !
મનોજ્ઞ સ્પર્શના અનુરાગથી પીડિત બનેલ જીવ સઘળા કાર્યોમાં એ જ એક મુખ્ય કાર્ય સમજે છે કે, ગમે તે રીતે મને મનેઝ સ્પર્શને લાભ મળે, અમનેશ સ્પર્શ નહી. આ માટે તે આવા અમનેઝ સ્પર્શની પ્રાપ્તિ
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૪
