________________
प्रियदर्शिनी टीका. अ०२ गा. ६-७ शीतपरीषहजयः
३०१ वायवश्व तुषारासारसंगादतिशय शिशिराः माणिनां शरीराणि परितः सातिशयं पीडयन्ति । अनवरतशीतपातजनितव्यथावारणाय बालकाः काष्ठखण्डादीनि समाहत्यैकत्र वह्नि प्रज्वाल्य प्रसारितपाणयस्तापमासेवन्ते । यत्र प्रतिक्षणं प्राणिनां प्राणाः प्रखर शीतवेदनाभिरुद्विग्ना भवन्ति ।
तदा स मुनिः खलु-निश्चयेन, जिनशासनं जिनवचनरहस्यं श्रुत्वा ‘अनेन ममात्मना नरकनिगोदादौ तीव्रतरा अनन्तवेदना अनन्तवारमनुभूता' इति विभाव्य, अतिवेलं वेलाऽतिक्रमणं न गच्छेत्न प्राप्नुयात्-प्रतिलेखनादे यः कालस्तं शीतभयादुल्लघ्याऽन्यस्मिन् काले प्रतिलेखनादिकं न कुर्यादित्यर्थः । यद्वा-शीतभयात् पूर्वोपविष्टस्थानं विहाय स्थानान्तरं न बजेदिति ।
'चरंतं ' इत्यनेन कारणं विना एकत्रावस्थानं न करणीयमिति मूचितम् ।
'विरयं' इत्यनेन यतनावत्त्वं मूचितम् । यसे (जिणसासणं सोच्चा-जिनशासनं श्रुत्वा ) जिन शासम को-' इस मेरी आत्मा ने नरक निगोद आदि स्थानों में तीव्रतर अनंत वेदनाएँ अनन्तवार भोगी हैं उस वेदना के सामने यह शीतवेदना क्या अधिक है ?' इस बात को सुनकर-समझकर (अइवेलं-अतिवेलम्) समय को उल्लंघन करके-प्रतिलेखना आदि के समय को टालन करके (न गच्छे-न गच्छेत् ) प्रतिलेखना आदि का जो समय है उसके सिवाय अन्य समय में प्रतिलेखनादिक क्रियाओं को न करे। तथा शीत के भय से पूर्वाधिष्ठित स्थान का परित्याग कर दूसरे स्थान में भी न जावे ।
गाथा में रहे हुए "चरंतं" इस पद्वारा सूत्रकार यह प्रदर्शित करते हैं कि मुनि को कारणविशेष विना एक जगह स्थिररूप से नहीं निश्चयथी जिणसासाण सोच्चा-जिनशासनं श्रुत्वा न शासनन ॥ मायात्माये નરક નિગદ આદિ સ્થાનમાં તીવ્રતાવાળી અનંત વેદનાએ ઘણી વખત ભેગવી છે તે વેદનાઓ સામે આ શીત વેદના કયા હિસાબમાં છે?” આ વાતને સાંભળી सम अइवेल-अतिवेल' समयनु Geerन ४२री प्रतिमना माहिना समयन टाणान न गच्छे-न गच्छेत् प्रतिमना महिना समय छ तेना सीवाय मीन સમયમાં પ્રતિલેખનાદિક ક્રિયાઓને ન કરે. તથા ઠંડીના ભયથી પૂર્વાધિષ્ઠિત સ્થાનને ત્યાગ કરીને બીજા સ્થાનમાં ન જાય.
___थामा २९॥ "चरत" मे पहासूत्र प्रशित ४२छे है, મુનિયે કારણ વિશેષ વીના એક જગ્યાએ સ્થિર રૂપથી રોકાવું ન જોઈએ.
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૧
