________________
प्रियदशिनी टीका. अ० १ गा. ६-७ श्वादिदृष्टान्तश्रवणतो विनीतस्य कर्त्तव्यम् ५५ विनये अभ्युत्थानादिगुरुशुश्रूषालक्षणे स्थापयति । उक्तं च
विणया होइ य णाणं, णाणाओ देसणं तओ चरणं । चरणाहिंतो मोक्खो मोक्खे, सोक्खं निराबाहं ॥१॥
छायाविनयाद् भवति च ज्ञानं, ज्ञानाद् दर्शनं ततश्चरणम् ।
चरणाद् मोक्षो, मोक्षे सौख्यं निराबाधम् ॥ १॥ इति ॥६॥ अथोपसंहरन्नाहमूलम्-तम्ही विणयमेसिज्जा सील पडिलभेज्जओ। बुद्धपुत्ते नियागट्टी ने निक्कसिज्जइ कण्हुई ॥७॥
छायातस्माद् विनयमेषयेत् शीलं प्रतिलभेत यतः। बुद्धपुत्रो नियागार्थी न निष्कास्यते कुतश्चित् ॥ ७ ॥
टीका'तम्हा. इत्यादि। तस्मात् दुःशीलस्य सर्वतो निष्कासनादिरूपा दुर्गति भवतीत्युक्तरूपात् कारणात् साधुर्विनयम् एषयेत् कुर्यात् धातूनामनेकार्थत्वात् । मार्ग के आराधना के अभाव में अनंत संसार परिभ्रमण करना पड़ता है, इसलिये शिष्य को अपने परमोपकारी गुरु महाराज का विनय सदा करना चाहिये । वे जब कहीं से अपने स्थान पर आवे तो शिष्य का कर्तव्य है कि वह उनके समक्ष जावे-उन्हें देखकर अपने आसनसे उठ खड़ा होवे । उनकी शुश्रूषा आदि करता रहे। इससे विनय धर्मकी आराधना होती है । कहा भी है-विनय से ज्ञान होता है। ज्ञान से दर्शन और दर्शन से चारित्रका लाभ होता है चारित्र से मोक्ष और मुक्ति होने से इस जीव को अव्याबाध सुख की प्राप्ति होती है ॥ ६॥ આરાધનાના અભાવથી અનંત સંસાર પરિભ્રમણ કરવું પડે છે. આ માટે શિષ્ય પિતાના પરોપકારી ગુરૂ મહારાજને સદા વિનય કરે જોઈએ. તેઓ
જ્યારે કયાંયથી પોતાના સ્થાન ઉપર આવે ત્યારે શિષ્યનું એ કર્તવ્ય છે કે તે તેમની સામે જાય-એમને જોઈ પોતાના આસન ઉપરથી ઉઠી ઉભા રહે અને એમની સેવા કરવામાં લાગી જાય, આથી વિનય ધર્મની આરાધના થાય છે. વિનયથી જ્ઞાન થાય છે, જ્ઞાનથી દર્શન અને દર્શનથી ચારિત્રને લાભ થાય છે. ચારિત્રથી મેક્ષ અને મુક્તિ થવાથી આ જીવને અવ્યાબાધ સુખની પ્રાપ્તિ થાય છે. દા
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૧
