________________
१४३
आचामणिमञ्जूपा टीका, अध्याय ८ गा. २५ पदेन सकलसावधक्रियाऽऽचरणभीरुत्वमावेदितम् । 'असंबद्धे' इतिपदेन पुद्गलेप्वगृध्नुत्वं ध्वनितम् ॥२४॥ मूलम्--लूहवित्ती सुसंतुट्टे, अप्पिच्छे सुहरे सियो ।
आसुरत्त नै गच्छिज्जा, सुच्चाणं जिणसासणं ॥२५॥ छाया-रूक्षवृत्तिः सुसंतुष्टः अल्पेच्छः मुभरः स्यात् ।
आसुरत्वं न गच्छत् श्रुत्वा तद् जिनशासनम् ॥२५॥ टीका-लूहवित्ती' इत्यादि।
साधुः, रूक्षवृत्तिः रू-नीरसैर्वृत्तिः जीविका यस्य स तथोक्तः, वल्लचणकान्तप्रान्तादिनीरसभिक्षानजीवीत्यर्थः, तथा सुसंतुष्टः यथाप्राप्तपरितुष्टः, नीरसे स्वल्पे वा भक्तपानादौ लब्धे तदधिकजिघृक्षारहितः, एवमल्पेच्छ: अल्पाभिलाषी, तथा सुभरः मुतृप्तः परपीडोत्पादनेन भिक्षोपादानकामनारहितः स्यात् भवेत, परंतु तत् लोकत्रयप्रथितं जिनशासनं-क्रोधपरिणामावेदकां जिनशिक्षां श्रुत्वा समस्त सावध व्यापार करने में भीरु होना चाहिए' ऐसा प्रगट किया है। तथा 'असंबद्धे' पद से यह सूचित किया है कि साधु को आहार आदि किसी वस्तु में आसक्ति नहीं करनी चाहिए' ॥२४॥
'लूहविती' इत्यादि । साधु, लूखे सूखे अर्थात् वाल, चना आदि अन्त प्रान्त भिक्षा से संतुष्ट रहने वाला जैसी जितनी निर्दोष भिक्षा मिल जाय उसीमें संतुष्ट-अधिक की इच्छा न रखने वाला, स्वल्प इच्छा वाला तथा पर को पीडा न पहुंचा कर अन्न पान ग्रहण करने वाला होवे । तीन लोकमें प्रसिद्ध, क्रोधका कटुक परिणाम प्रतिपादन करने वाले प्रवचन को सुनकर तदनुसार कदापि क्रोध न અર્થ પ્રગટ કર્યો છે કે સાધુએ સમસ્ત સાવધ વ્યાપાર કરવામાં ભીરૂ થવું જોઈએ. તથા સંવ શબ્દથી એમ સૂચિત કર્યું છે કે સાધુએ આહાર આદિ કોઈ વસ્તુમાં આસક્તિ રાખવી ન જોઈએ. (૨)
लूहवित्ती त्याहि. साधु. सूमा-सू। अर्थात् पास-या माहि मतांत ભિજ્ઞાથી સંતુષ્ટ રહેનારા. જેવી જેટલી નિર્દોષ ભિક્ષા મળી જાય તેમાં સંતુષ્ટ, અધિકની ઈરછા ન નાખનારે, સ્વપ ઈચ્છા વાળો તથા પરને પીડા ન પહોંચાડીને અન્નપાન ગ્રહણ કરનારે બને, ત્રણ લેકમાં પ્રસિદ્ધ ક્રોધનું કડવું પરિણામ પ્રતિપાદન કરનારા જિન પ્રવચનો સાંભળીને તદનુસાર કદાપિ ક્રોધ ન કરે. ભૂખી-સૂકી ભિક્ષા
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર: ૨
