________________
१३८
श्री दशवकालिकसूत्रे मूलम् पविसित्त' परीगारं, पाणटा भोयणस्स वा।
जयं चिट्टे मियं भासे, न य रूवेसु"मणं करे ॥१९॥ छाया-प्रविश्य परागारं पानाथें भोजनाय वा।
यतं तिष्ठेत् मित भाषेत न च रूपेषु मनः कुर्यात् ॥१९॥ टीका-'पविसित्तु' इत्यादि
गोचरों गतः साधुः पानार्थ जलाद्यर्थ, वा अथवा भोजनाय= भक्ताद्यर्थ रोगिणश्च साधोरौषधाद्यर्थ वा परागार-गृहस्थगृहं प्रविश्य गत्वा यतं यतनापूर्वकं यथा स्यात् तथा तिष्ठेत् यतनया तिष्ठेत् , यथा पाणिचरणादिप्रतीक परिप्लवो न भवेत्तथेत्यर्थः । मितंपरिमितं स्वल्पं भाषेत-बदेत् पृष्टः सन् 'भिक्षार्थमागतोऽस्मी' ति वदेत् । भक्तादिग्रहणसमये 'कस्यार्थे' कृतं, केन वा निर्मित ?' मित्यादि यावता भाषणेन निरवद्यसापद्यता निवर्तेत तावद् भाषणं कुर्यादित्यर्थः। च=पुनः रूपेषु दातृयोपित्सदनादिसौन्दर्येषु मनो न कुर्यात्= चेतो न चालयेदित्यर्थः ॥ १९ ॥
___ 'पविसित्तु' इत्यादि । गोचरी को गया हुआ साधु भोजन पानके लिए अथवा ग्लान साधु को औषध आदि के लिए गृहस्थ के घरमें प्रवेश करके यतनापूर्वक खडा होवे हाथ पैरों को न हिलावे । परिमित भाषण करे-अर्थात् कोई पूछे तो-यही कहे कि 'मैं भिक्षा के लिए आया हूँ। आहार लेते समय केवल यही प्रश्न करे कि 'यह भोजन किसके लिए बनाया गया है ? किसने बनाया हैं? इत्यादि पूछने से यह संशय नहीं रहता कि-'यह भोजन निरवद्य है कि सावद्य?' इसके सिवाय निष्प्रयोजन भाषण न करे। तथा दाता स्त्री आदि की सुन्दरता की ओर चित्त न लगावे ॥ १९ ॥
पविसित्त० त्याहि. गोयरी माटे गये। साधु लोन पानने भारे अथवा ગ્લાન સાધુ ઔષધાદિને માટે ગૃહસ્થના ઘરમાં પ્રવેશ કરીને યતનાપૂર્વક ઊભું રહે, હાથ પગ ન હલાવે; પરિમિત ભાષણ કરે-અર્થાત્ કઈ પૂછે તે કહે કે હું ભિક્ષાને માટે આવ્યો છું. આહાર લેતી વખતે કેવળ એટલે જ પ્રશ્ન કરે કે આ ભજન કેને માટે બનાવ્યું છે ? કેણે બનાવ્યું છે ? એમ પૂછવાથી સંશય રહેતો નથી કે–આ ભેજન નિરવદ્ય છે કે સાવદ્ય એ ઉપરાંત નિપ્રોજન ભાષણ ન કરે, તથા દાતા સ્ત્રી આદિની સુંદરતા તરફ ચિત્ત ન લગાડે (૧૯)
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્રઃ ૨
