________________
२६०
श्री दशाश्रुतस्कन्धसूत्रे तमवबुध्यते तत्रैकरात्रं वस्तुं स्थातुं तस्य प्रतिमाधारिणो भिक्षोः कल्पते । यत्र-स्थाने खलु कोऽपि न जानाति तत्र तस्यैकरात्रं-रात्ररूपलक्षणाद् अहोरात्रं द्विरात्रं-द्वयहोरात्रं वा वस्तुं कल्पते, किन्तु तस्य एकरात्राद् वा द्विरात्राद् वा परम्-अधिकं वस्तुं न कल्पते । यः प्रतिमापतिपन्नः तत्र अपरिचितजनस्थानेऽपि यदि एकरात्रा-एकाहोरात्राद् वा द्विरात्रा-द्वयहोरात्राद् वा परम्= अधिकं वसति तदा तस्य सान्तरा-मर्यादोल्लङ्घने छेदो वा-दीक्षाछेदः, परिहारः= तपोविशेषः, तच्छुद्धय कल्पते ॥ सू० ७ ॥
अथ प्रतिमाप्रतिपम्नस्यानगारस्य भाषाविषयमाह-'मासियं' इत्यादि ।
मूलम्-मासियं णं भिक्खुपडिमं पडिवन्नस्स अणगारस्स कप्पंति चत्तारि भासाओ भासित्तए । तं जहा-जायणो, पुच्छणी, अणुण्णवणी, पुटुस्स वागरणी ॥ सू० ८॥
छाया-मासिकी खलु भिक्षुप्रतिमां प्रतिपन्नस्यानगारस्य कल्पते चतस्रो भाषा भाषितुम्, तद्यथा-याचनी, प्रच्छनी, अनुज्ञापनी, पृष्टस्य व्याकरणी ॥सू०८।।
टीका-'मासियं'-इत्यादि । मासिकों भिक्षुपतिमा प्रतिपन्नस्य मुनेः चतस्रो भाषाः भाषितुं कल्पते, ता यथा-१ याचनी-याच्यतेऽनया सा है वहाँ वह एक रात्रि रह सकता है। और जहा उसको कोई नहीं जानता वहाँ वह एक या दो रात्रि रह सकता है, किन्तु एक या दो रात्रि से अधिक रहना नहीं कल्पता है । इस से अधिक जो जितने दिन रहता उस के उतने दिनों का छेद अथवा तप का प्रायश्चित्त आता है । सू० ७ ॥
अब प्रतिमापतिपन्न अनगार के भाषा के विषय में कहते हैं'मासियं णं' इत्यादि ।
मासिकीभिक्षुपतिमापतिपन्न अनगार को चार भाषाएँ बोलनी कल्पती हैं । वे इस प्रकार-(१) जायणी, (२) पुच्छणी, (३) अणुण्णवणी, (४) पुट्ठस्स वागरणी । રાત્રિ રહી શકે છે અને જયા તેને કાઈ ઓળખતા ન હોય ત્યાં તે એક કે બે રાત્રિ રહી શકે છે. કિન્તુ એક કે બે રાત્રિથી વધારે ત્યાં રહેવું કલ્પતું નથી. આથી વધારે જે જેટલા દિવસ રહે તેને તેટલા દિવસના છેદ અથવા તપનું પ્રાયશ્ચિત્ત આવે છે. (સૂ) ૭)
व प्रतिमाप्रतिपन्न माना२नी लाषा विषयमा छ:-'मासियं णं' छत्या.
માસિકી ભિક્ષુપ્રતિમાપ્રતિપન અનગારને ચાર ભાષા બોલવી કપે છે. તે આ ५४- (१) जायणी, (२) पुच्छणी, (३) अणुण्णवणी, (४) पुट्ठस्सवागरणी।
શ્રી દશાશ્રુત સ્કન્ધ સૂત્ર
