________________
२५०
दशाश्रुतस्कन्धसूत्रे
णेन मर्षति, क्षमते-क्रोधाभावेन, तितिक्षते-अदीनभावेन, अध्यास्ते=निश्चलभावेन जीवनाशामरणभयविप्रमुक्तत्वात् । यद्वा-'वोसट्टकाए चियत्तदेहे ' इति पदद्वयं सप्तम्यन्तम् । तत्र कर्मधारयः-तथाविधस्यानगारस्य यो व्युत्सृष्टः= त्यक्तः ममत्वानापन्नो देहस्तत्र ये उपसर्गा देवादिकृता उत्पद्यन्ते तान् उत्पमान् सोऽनगारः सहते इत्याद्यन्वयः । ॥ सू० ३॥
उक्तविषयमेव पुनर्वर्णयति-'मासियं' णं' इत्यादि ।
मूलम्-मासियं णं भिक्खुपडिमं पडिवन्नस्स अणगारस्स कप्पइ एगा दत्ती भोयणस्स पडिगाहत्तिए, एगा पाणगस्स। अण्णायउंछ, सुद्धं, उवडहं, निजहित्ता बहवे दुप्पय-चउप्पयसमण-माहण-अतिहि-किवण-वणीमगे कप्पइ से एगस्स भुंजमाणस्स पडिगाहित्तए । णो दुण्हं णो तिण्हं णो चउण्हं पंचण्हं णो गुम्विणीए, णो बालवच्छाए, णो दारगं पेजमाणीए, णो अंतो एलयस्स दोवि पाए साहटु दलमाणीए, णो " सहेइ " मुख आदि का विकार न करता हुआ सहन करे । 'खमई'क्रोधरहित होकर खमे-क्षमा करे। 'तितिक्खइ '-अदीन भाव से सहन करे और जीवन की आशा, मरण का भय रहित होकर निश्चल भाव से सहे ।
अथवा यह भी अर्थ होता है कि प्रथमप्रतिमाप्रतिपन्न अनगार के कायोत्सर्ग अवस्थायुक्त ममत्व रहित शरीर में यदि देवमनुष्यतिर्यसम्बन्धी उपसर्ग उपस्थित हों तो उनको क्रोधादिभावरहित होकर अदीन मन से जीवन-आशा मरण-भयरहित हो सम्यक प्रकार से सहन करे ॥ सू० ३ ॥ ५४३ 'सहेइ' भु५ माथी [१४२ न ४२तi सहन ४३ 'खमइ' धडित थ६ ममे 'तितिक्खई' महीन भाव सहन उरे भने पननी माशा, भरना लय हित થઈને નિશ્ચલ ભાવથી સહન કરે. અથવા એ પણ અર્થ થાય છે કે પહેલી પ્રતિમા પ્રતિપન્ન અનગારના કાયોત્સર્ગ અવસ્થા યુક્ત મમત્વરહિત શરીરમાં જે મનુષ્ય તિર્યંચ સંબંધી ઉપસર્ગ ઉપસ્થિત થાય તે તેણે ક્રોધાદિભાવરહિત થઈને અદીન મનથી જીવનઆશા મરણભય રહિત થઈને સમ્યક્ પ્રકારે સહન કરવાં. (સૂ. ૩)
શ્રી દશાશ્રુત સ્કન્ધ સૂત્ર
