________________
४२४
५ वृष्णिदशास्त्र
मूलम्तेणं कालेणं २ अरहा अरिद्वनेमी आदिकरे दसधणूई वण्णओ जाव समोसरिए, परिसा निग्गया। तएणं से कण्हे वासुदेवे इमीसे कहाए लद्धढे समाणे हतुडे० कोडंबियपुरिसे सदावेइ, सद्दावित्ता एवं वयासो खिप्पामेव देवाणुप्पिया! सभाए मुहम्माए सामुदाणियं भेरि तालेह । तएणं से कोडुबियपुरिसे जाव पडिसुणित्ता जेणेव सभाए सुहम्माए जेणेव सामुदाणिया भेरी तेणेव उवागच्छइ
छायातस्मिन् काले तस्मिन् समये अर्हन् अरिष्टनेमिः आदिकरो दशधनुष्कः वर्णकः यावत् समवमृतः, परिषत् निर्गता । ततः खलु स कृष्णो वासुदेवोऽस्याः कथाया लब्धार्थः सन् हृष्टतुष्टः० कौटुम्बिकपुरुषान् शब्दयति, शब्दयिता एवमवादीत-क्षिप्रमेव देवानुपियाः ! सभायां सुधर्मायां सामुदानिकी भेरी ताडयत । ततः खलु ते कौटुम्बिकपुरुषा यावत् प्रतिश्रुत्य
लोकत्रये बलवन्तश्च अतुलबलशालिनेमिनाथयुक्तखात् , ये ते तथा तेषाम् । शेषं सुगमम् ॥१॥
प्रवीण हो गया। पचास राज कन्याओंके साथ एक दिनमें उसका विवाह हुआ तथा उसको पचास-पचास दहेज मिला । अनन्तर पूर्वजन्म उपार्जित पुण्यसे मिले हुए पाँचो इन्द्रियोंके सुखोंका अनुभव करता हुआ अपने महलमें उत्सव आदिके साथ रहने लगा ॥१॥
એક દિવસમાં તેનાં લગ્ન થયાં અને પચાસ પચાસ દહેજ મળ્યા. પછી પૂર્વજન્મ ઉપાર્જિત પુણ્યથી મળેલાં પાંચ ઈન્દ્રિનાં સુખને અનુભવ કરતો તે પોતાના મહેલમાં આનંદ ઉત્સવમાં રહેવા લાગ્યા. (૧).
શ્રી નિરયાવલિકા સૂત્ર