________________
सुन्दरबोधिनी टीका चेटक-कूणिकका दूतद्वारा संवाद
तएणं से दूए चेडएणं रन्ना पडिविसजिए समाणे जेणेव चाउग्घंटे आसरहे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता चाउण्ट आसरहं दूरुहइ, दूरुहित्ता वेसालि नयरिं मझ-मज्झेणं निग्गच्छइ, निग्गच्छित्ता सुहेहिं वसहिपायरासेहिं जाव वद्धावित्ता एवं क्यासी-एवं खलु सामी ! चेडए राया आणवेइ-जह चेव णं कूणिए राया सेणियस्स रनो पुत्ते चेल्लणाए देवीए अत्तए मम नत्तुए तं चेव भाणियध्वं जाव वेहल्लं च कुमारं पेसेमि, तं न देइ सामी ! चेडए राया सेयणगं गंधहत्थिं अट्ठारसर्वकं च हार, वेहल्लं च नो पेसेइ ॥४१॥
वैहल्ल्याय कुमाराय सेचनको गन्धहस्ती अष्टादशवक्रो हारः पूर्वविदत्तः, तद् यदि खलु कूणिको राजा वैहल्ल्याय राज्यस्य च राष्ट्रस्य च जनपदस्य चाट्टै ददाति तदा खलु सेचनकं गन्धहस्तिनम् अष्टादशवक्रं च हारं कूणिकाय राजे प्रत्यर्पयामि, वेहल्ल्यं च कुमारं पेषयामि । तं दूतं सत्करोति सम्मानयति प्रतिविसर्जयति ।
ततः खलु स दूतः चेटकेन राज्ञा प्रतिविसर्जितः सन् यत्रैव चतुघण्टः अश्वरथस्तत्रैवोपागच्छति, उपागत्य चतुर्घण्टमश्वरयं दूरोहति, दूल्ह्य वैशाली नगरी मध्यंमध्येन निर्गच्छति, निर्गत्य शुभैर्वसतिप्रातराशैर्यावद वर्धयित्वा एवमवादीत्-एवं खलु स्वामिन् ! चेटको राजा आज्ञापयति-यथैव खलु कूणिको राजा श्रेणिकस्य राज्ञः पुत्रः, चेलनाया देव्या आत्मजः मम नप्तकः, तदेव भणितव्यं यावद् वैहल्ल्यं च कुमारं प्रेषयामि । तन्न ददाति खलु स्वामिन् ! चेटको राजा सेचनकं गन्धहस्तिनम् अष्टादशवक्रं च हारं, चैहल्ल्यं च नो प्रेषयति ॥४१॥
શ્રી નિરયાવલિકા સૂત્ર
