________________
२७८
राजप्रश्नीयसूत्रे छेकः दक्षः प्राप्तार्थः यावत् उपदेशलब्धः तान् पुरुषान् एवमवादीत्-- गच्छत खलु यूयं देवानुपियाः ! स्नाताः कृतबलिकर्माणः यावत् शीवमागच्छत यावत् खलु अहमशन साधयामीति कृत्वा परिकर बध्नाति परशु मुझे अग्नि का नामतक भी नहीं पाया. तब मैंने थककर तान्त, परि. तान्त होकर और खेद खिन्न होकर कुल्हाडी को एकान्त में एक ओर रख दिया और कमर को खोल दिया-फिर मैंने ऐसा विचार किया-मैं अपहतमनः संकल्पवाला बना हुआ शोक एवं चिन्तारूपी समुद्र में डूवा हू'. कपोल पर हथेली रखकर बैठा हुआ हूँ, आत ध्यान कर रहा हू
और लज्जा के मारे जमीन की ओर देख रहा हूं (तएण तेसिं पुरिसाण एगे पुरिसे छेए दक्खे, पत्तट्टे जाव उवा सलद्धे ते पुरि से एवं वयासी) इस के बाद उन पुरुषों के बीच में एक पुरुष ऐसा था नो छेक-अवसर का ज्ञाता था, दक्ष-कार्यकशल था, पानार्थ-अपनी कुशलता से जिसने साध्यार्थ-को अधिगत कर लिया था, यावत् गुरूपदेश जिसने प्राप्त किया था. उसने उन काष्टहारक पुरुषों से ऐसा कहा-(गच्छह ण तुज्झ देवाणुपिया ! हाया, कयबलिकम्मा जाव हव्वमागच्छेह, जा ण अहं असण साहेमि त्ति कटु परिकरं बंधइ) हे देवानमियों ! आप लोग जाइये, स्नान कीजिये, बलिकर्म-काक आदि को अन्नादि का भाग देने
ખિન્ન થઈને કુહાડીને એક તરફ મૂકી દીધી અને બાંધેલી કેડ ખોલી નાખી પછી
મેં આ જાતનો વિચાર કર્યો. હું તે માણસ માટે ભોજન બનાવી શકશે નહિ. આ કેવી દુ:ખ અને આશ્ચર્યની વાત છે. આ પ્રમાણે વિચાર કરીને હું અપહત મનઃ સંક૯પવાળ થઈને શોક અને ચિંતારૂપી સમુદ્રમાં મગ્ન થઈને, કપોલ પર હથેલી મૂકીને બેઠો છું, અને આર્તધ્યાન કરી રહ્યો છું. શમથી મારી નજર નીચી
मीन त२५ qणी गई छ. (तएणं ते सिं पुरिसाणं एगे पुरिसे छेए दक्खे, पत्तट्टे जाव उचएस लद्धे ते पुरिसे एवं वयासी) त्या२ पछी ते भासामा मे भास એ પણ હતું કે જે એક યોગ્ય સમયને પિછાણનાર, દક્ષ–કાર્યકુશળ પ્રાસાર્થપોતાની કુશળતાથી–જેણે સાધ્યાર્થી પ્રાપ્ત કરિ લીધો છે, એ યાવતુ ગુરુપદેશ જેણે प्रात यो छ मेवो इतो. तो ४४९।२४ भाणसाने । प्रमाणे ४. (गच्छह णं तुज देवाणुप्पिया! हाया, कयबलिकम्मा जाव हव्वमागच्छेह, जाण अह. असण साहेमि त्ति कटु परिकर बंधइ) है वानुप्रिया (तमेसो स्नान ।, બલિકમ-કાગડા વગેરે અન્ન વગેરેને ભાગ આપીને નિશ્ચિત્ત થઈ જાવ. યાવતું
શ્રી રાજપ્રક્ષીય સૂત્રઃ ૦૨
