________________
७४
विपाकते
जाव विहरइ । तए णं एए जाव णिग्गच्छंति । तए णं से अंधपुरिसे तं पुरिसं एवं वयासी - गच्छामो णं देवाशुप्पिया ! अम्हे वि समणं भगवं जाव पज्जुवासामो । तए णं से जाइअंधे पुरिसे पुरओ दंडएणं पगढिज्जमाणे पगडूढिज्जमाणे जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तिक्खुत्तो आयाहिणपयाहिणं करेइ, करिता वंदइ नमसइ, वंदित्ता नमसित्ता जाव पज्जुवासइ । तए णं समणे भगवं महावीरे विजयस्स रन्नो तीसे य महइमहालयाए परिसाए विचित्तं धम्मं परिकहेइ । जहा जीवा बज्झति । परिसा जाव पडिगया । विजए वि गए ॥ सू० ७ ॥
टीका
'तए णं से' इत्यादि । 'तर गं से' ततः खलु स ' जाइअंधे ' जात्यन्धः = जन्मान्धः 'पुरिसे' पुरुषः 'तं महाजणसद्द' तं महाजनशब्द= महान्तं जनशब्द 'जाव' यावत्, इह यावच्छ्ब्दादिदं द्रष्टव्यम् - जनव्यूहशब्दं जनबोलं=जनानामव्यक्तवर्णकं ध्वनिम् इति । 'सुणेचा' श्रुत्वा 'तं पुरिसं' तं सचशुष्कं स्वसहायकं पुरुषम् ' एवं वयासी' एवं = वक्ष्यमाणप्रकारेण अवादीत्'किन्न' किं खलु 'देवाणुपिया !" हे देवानुप्रिय ! 'अज्ज मियागामे णयरे'
"
'तर णं से' इत्यादि ।
'तर णं' इसके अनन्तर 'से जाइअंत्रे पुरिसे' वह जात्यंध पुरुष 'तं महाजणसद्दं जाव सुणेत्ता' मनुष्यों के उस कोलाहल को सुनकर 'तं पुरिसं ' उस अपने सहायक भूत मनुष्य से ' एवं वयासी' इस प्रकार बोला'देवाणुप्पिया !' हे देवानुप्रिय ! 'किन्नं अज्ज मियागामे णयरे इंदमहे इ वा
6
तए णं से' इत्यादि.
‘तए णं' ते पछी ‘से जाइअंधे पुरिसे' ते नत्यंध पुरुष 'तं महाजणस जात्र सुणेत्ता' मनुष्योना ते असाहस सांभणीने, 'तं पुरिसं' ते पोताना सहाय पुरुषने 'एवं वयासी' या प्रमाणे मोस्यो :- 'देवाणुप्पिया ! ' हे हेवानुप्रिय ! 'किन्नं अज्ज मियागामे णयरे इंदमहे इ वा जाव णिग्गच्छति' नहीं 'जाव' शब्दथी
શ્રી વિપાક સૂત્ર