________________
प्रश्रव्याकरणसूत्रे 'कलुणं ' करुण-यथास्यात्तथा दीनदशामाश्रित्येत्यर्थः, 'पाले ति ' पालयन्ति प्रतीक्षन्ते 'कदा ममायं दुःखकालः पूर्णो भविष्यती 'ति प्रतीक्षमाणा नरकजीवाः कालं यापयन्तीत्यर्थः ॥ सू० २७ ॥
ते पुनः किं कुर्वन्ती ? त्याह___मूलम्-ते अहाउयं जमकाइयतासिया य सदं करेंति भीया, किंते ? अवि-भाय ! सामि! भाय ! बप्प ! ताव ! जितवं ! मुय मे मरामि दुब्बलो वाहिपालिओ हं कि इदाणि असि, एवं दारुणो णिद्दओ य मा देहि मे पहारे, अस्सासेउं मुहत्तं मे देहि, पसायं करेह, मा रुसह वीसमामि गेविजं मुयह मे, मरामि, गाढं तण्हाइओ अहं, देहि पाणियं ॥ सू० २८ ॥ ____टीका-ते पूर्वोक्ताः पापकर्माणः ‘अहाउयं' यथायुष्कं यथाबद्धायुष्क पूर्वभव यावत्कालपरिमितमायुर्वद्धमासीत्तावत्परिमितं न तु न्यूनाधिकं देवनारकाकी वेदना वे बहुत से पल्योपम तथा सागरोपमप्रमाण काल तक (कलुणं) करुणदशा से, (पाति) भोगते हैं । उस समय उनकी बड़ी दीनदशा रहती है । और वे इस बात की प्रतीक्षा में उस असह्य पीड़ा को भोगते हुए कहा करते हैं कि " कब यह हमारा दुःखकाल समाप्त हो"। इस तरह विचारे वे पापी जीव वहां से निकलने के समय की प्रतिक्षा करते हुए काल को व्यतीत करते रहते हैं ॥सू. २७॥
और वे क्या करते हैं ? सो सूत्रकार कहते हे-' ते अहाउयं' इत्यादि। टीकार्थ-देव और नारकियों आदिकी आयु निरुपक्रम होती है-बीचमें छिदती भिदती नहीं हैं, तीव्र शस्त्र, तीव्र विष, तीव्र अग्नि आदि जिन प्रभाए ॥ सूधी “ कलुणं " ४२९४४ ४ामा “ पालेंति” सागवे छे. ते સમયે તેમની ઘણી દીનદશા હોય છે. અને “ક્યારે અમારે આ દુઃખને સમય પૂરો થાય” એ વાતની રાહ એ અસહ્ય પીડા ભોગવતા ભગવતા તેઓ જોયા કરે છે. આ રીતે બિચારા પાપી જીવો ત્યાંથી નીકળવાના સમયની રાહ तindi समय ५सा२ ४२ छ । सू. २७ ॥
मन तेरा शुं ४२ छ ? ते सूत्र४१२ यता छ-'ते अहाउयं” त्याहि. દેવ અને નારકીઓ આદિનું આયુષ્ય નિરુપક્રમ હોય છે–તે વચ્ચે અકસ્માતથી છેદાનું ભેદતું નથી, તીવ્ર શસ્ત્ર, તીવ્ર વિષ, તીવ્ર અગ્નિ આદિ જે કારણથી
શ્રી પ્રશ્ન વ્યાકરણ સૂત્ર
