________________
अनगास्थर्मामृतवर्षिणी टी० अ०१६ धर्मरुध्यनगारचरितवर्णनम् १३९ आस्वादयति, अस्वाद्य तत् क्षारं कटुकमस्वाायमभोज्यं विषभूतं ज्ञाला एवमवादीत्धिगस्तु मां नागश्रियमधन्यामपुण्यां दुर्भगां 'दुभगसत्ताए' दुर्भगसत्वां दुर्भगं-निष्फलं सत्त्वं बलं यस्याः सा तां व्यर्थपरिश्रमामित्यर्थः 'दूभगणिबोलिए' दुर्भगनिम्बगुलिकानिम्बफलिका, तद्वद् दुर्भगा तां-जनैरनादरणीयामित्यर्थः, अत्र द्वितीयार्थे षष्ठी माकृतत्वात् , 'जीए' यथा खलु मया शारदिकं बहुसंभारद्रव्यसंभृतं स्नेहाव(उवक्खडित्ता एग बिंदुयं करयलंसि आसाएइ ) जब वह तैयार शाक हो चुका-तब उसने उसमें से एक बिन्दु मात्र शाक अपनी हथेली पर रखा और फिर उसे चखा-(आसाइत्ता तं खोरं कडुयं अक्खजं अभोज विसम्भूयं जाणित्ता एवं वयासी-धिरत्यु णं मम नागसिरीए अहनाए, अपुन्नाए दुरभगाए दुभगसत्ताए दुभगणिबोलियाए जीएणं मए सालइए बहुसंभारसंभिए नेहावगाढे उवक्खडिए) चखकर उसे ज्ञात हुआ कि यह शाक तो बहुत खारा है, बहुत अधिक कडुआ है। खाने के योग्य नहीं है भोजन में लेने के लायक नहीं है, यह तो विष जैसा है ऐसा जानकर उसने मन ही मन विचार किया उस विचार में उसने कहा-मुझ नागश्री को धिकार है, मैं अधन्या और अपुण्याहूँ| जनों के द्वारा आदर पाने योग्य नहीं है। मेरे इस बल को चार २धिकार हो-मेरा यह बल बिलकुल निष्फल है मैंने जो इस शाक के बनाने में इतना उद्यम किया है वह मेरा सर्वथा निष्फल गया। जिस प्रकार नीम
५२ घी तरतु तु. ( उवक्खडित्ता एग बिदुयं करयल सि आसाएइ) न्यारे શાક તૈયાર થઈ ગયું ત્યારે તેણે તેમાંથી ફક્ત એક ટીપા જેટલું શાક પિતાની હથેળી ઉપર લઈને ચાખ્યું.
( आसाइत्ता तं खारं कड्डयं अक्खन अभोज्जं विसन्भूयं जाणित्ता एवं षयासी-धिरत्थु णं मम नागसिरीए अहनाए, अपुनाए, दूरभगाए दूभगसत्ताए भगणिबोलियाए जीएणं मए सालइए बहुसंभारसंभिए नेहावगाढे उवक्खडिए)
ચાખવાથી તેને લાગ્યું કે આ શાક તે ખૂબ જ ખારું છે, ખૂબ જ કડવું છે, ખાવાલાયક નથી, ભોજનમાં કામ લાગે તેવું નથી, આ તે ઝેર જેવું છે, આમ જાણીને તેણે પિતાના મનમાં જ વિચાર કર્યો અને વિચાર કરતાં તેણે પિતાની જાતને જ આ પ્રમાણે કહ્યું કે-અને-નાગશ્રીને-ધિક્કાર છે, હું ખરેખર અધન્યા તેમજ અપુણ્યો છું. હું લેકે દ્વારા આદર મેળવવા લાયક નથી. મારા આ બળને વારંવાર ધિક્કાર છે, મારું આ બળ સાવ નકામું છે. શાક તૈયાર કરવામાં એટલે મેં શ્રમ કર્યો છે તે બધું નકામે ગયે. જેમ લીમ
श्री शताधर्म अथांग सूत्र : 03