________________
ज्ञाताधर्मकथाङ्गसूत्रे खलु हे स्वामिन् ! अस्माकमेतस्मिन् मनोज्ञे-अशनपानखाद्यस्वाधे कोऽपि विस्मय; एवं खलु हे स्वामिन् ! मुभिसदा सुरभिशब्दाः-प्रशस्तशब्दा अपि पुद्गलाः शुभाः शब्दपुद्गला अपीत्यर्थः 'दुभिसद्दत्ताए' दुरभिशब्दतया परिणमन्ति, दुरभिशब्दा अपि पुद्गलाः अशुभाः शब्दपुद्गला अपि सुरभिशब्दतया-शुभशब्दतया परिणमन्ति । -अहो णं सुबुद्धी ! इमे मणुण्णे तं चेव जाव पल्हायणिज्जे तएण से सुबुद्धीअमच्चे जितसत्तूणा दोच्चंपि तच्चपि एवं वुत्ते समाणे जितसत्तू रायं एवं वयासी) अमात्य सुबुद्धि को चुप चाप बैठा देखकर जितशत्रु राजाने दुबारा एवं तिबारा भी इसी तरह से कहा-हे सुबुद्ध ! यह मनोज्ञ चतुर्विध आहार कितना अच्छा शुभवर्णोपेत यावत् समस्त शरीर एवं इन्द्रियों को आनन्द पहुँचा ने वाला था। इस प्रकार दुवारा निवारा जितशत्रु राजा द्वारा कहे गये सुबुद्धि अमात्य ने उन जितशत्रु राजा से इस प्रकार कहा-(नो खलु मामी अम्हं एयंसि मणुण्णंसि असणं ४ केइं विम्हए-एवं-खलु सामी सुब्भिसद्दावि पुग्गला दुन्भिसहत्ताए परिणमंति, दुन्भिसद्दावि पोग्गला सुन्भिसद्दत्ताए परिणमंति) स्वामिन् ! मुझे इस मनोज्ञ अशनादिरूप चतुर्विध आहार में कोई आश्चर्य नहीं हो रहा है । कारण कि जो जो शुभ शब्द रूप पुद्गल होते हैं वे अशुभ शब्द पुद्गल रूप से परिणम जाते हैं और जो अशुभ शब्द रूप पुद्गल होते हैं वे शुभ शब्द पुद्गल रूप से परिणम जाते हैं। मणुण्णे तं चेव जाव पल्हायणिज्जे-तएणं से सुबुद्धी अमच्चे जित्तसत्तूणा दोच्चापि तच्चपि एवं वुत्ते समाणे जितसत्तूं रायं एवं वयासी)
અમાત્ય સુબુદ્ધિને ચૂપચાપ બેઠેલો જોઈને જિતશત્રુ રાજાએ બીજી ત્રીજી વાર પણ આ પ્રમાણે જ કહ્યું કે હે સુબુદ્દે ! આ મનેજ્ઞ ચાર જાતને આહાર કેટલે બધા સરસ શુભવ પિત યાવત આખા શરીર અને ઈન્દ્રિયોને આનંદ આપનાર છે. આ રીતે બે ત્રણ વાર જિતશત્રુ રાજા વડે પૂછાયેલા સુબુદ્ધિ અમાત્યે રાજાને કહ્યું કે
(नो खलु सामी अम्हं एयसि मणुण्ण सि असण ४ केइं बिम्हए एवं खलु सामी मुभि सदा वि पुग्गला दुब्भि सद्दत्ताए परिणमंति दुभि सदावि पोग्गला मुभि सद्दत्ताए परिणमंति)
હે સ્વામિન ! આ મનજ્ઞ અશન વગેરે ચાર જાતના આહાર વિશે મને કંઈ નવાઈ જેવી વાત જણાતી નથી કેમ કે જે શુભ શબ્દ રૂપ પુદ્ગલે હોય છે તે અશુભ શબ્દ પુદ્ગલ રૂપમાં પરિણમિત થઈ જાય છે. અને જે અશુભ શબ્દ રૂપ પુદ્ગલે હોય છે તે શુભ શબ્દ પુદ્ગલ રૂપમાં પરિણમિત થઈ
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૨
