________________
अनगारधर्मामृतवर्षिण टीका अ० ५ शेलकराजवरित्रनिरूपणम् १३७ स्वीकृरूतेस्म । ततस्तदनन्तरं स मण्डूको राजा शैलकं वन्दते नमस्यति, वंदित्वा नत्वा च यस्यादिशः प्रादुर्भूतः आगतः,तामेव दिशं प्रतिगतः स्वप्रासादं संप्राप्तः।२९।
मूलम्-तएणं से सेलए कलं जाव जलते सभंडमत्तोवगरणमायाए पन्थयपामोक्खेहिं पंचहि अणगारसएहिं सद्धिं सेलगपुरमणुपविसइ अणु पविसित्ता जेणेव मंडुयस्स जाणसाला तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता फासुयं पीढ जाव विहरइ । तएणं से मंडुए विगिच्छए सदावेइ, सदावित्ता एवं वयासीतुब्भेणं देवाणुप्पिया! सेलयस्त फासुएसणिज्जेणं जाव तेगिच्छं आउद्देह, तएणं ते तेगिच्छया मंडुएणं रन्ना एवं वुत्ता हट्ठतुट्ठा समाणा सेलयस्स अहापवत्तेहिं ओसहभेसज्जभत्तपाणेहिं तेगिच्छं आउट्ठति, मज्जपाणयं च से उवदिसंति, तएणं तस्स सेलयस्स अहापवत्तेहिं जाव मज्जमाणेण रोगायंके उवसंते होत्था हटे मल्लसरीरे जाते वक्गयरोगायके, तएणं से सेलए तंसि रोगायंकंसि उवसंतसि समाणंसि तंसि विपुलंसि असण. पाण खाइमसाइमं, मज्जपाणए य मुच्छिए गढिए गिद्धे अज्झो. कह कर उस प्रार्थना को स्वीकार कर लिया। (तएणं से मंडुए सेलयं वंदइ नमसइ वंदित्ता नमसित्ता जामेव दिसिं पाउन्भूए तामेव दिसि पडिगए ) इसके बाद वे मडूक राजा शैलक अनगार को वंदना नमस्कार कर जिस दिशा से प्रकट हुए थे-आये थे-उसी दिशा तरफ चले गये। अर्थात् वहां से अपने राज महल में वापिस आ गये ॥सूत्र २९॥ વિનંતિ સાંભળીને શૈલક અનગારે તેમની વિનંતિને “હત્તિ” આમ કહીને २वी४।२री सीधी. (तएण' से मंडुए सेलयं वदइ नमसइ वंदित्ता नमंसित्ता जामेव दिसि पाउन्भूए तामेव दिसिं पडिगए) त्या२ मा भ'४ २० शैस मनाने વંદન અને નમસ્કાર કરીને જ્યાંથી આવ્યા હતા ત્યાં જતા રહ્યા એટલે કે તેઓ પિતાના રાજભવનમાં ગયા ! સૂત્ર ૨૯ !
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાગ સૂત્રઃ ૦૨