________________
अनगारधर्मामृतवर्षिणीटीका अ.२ स. ८ देवदत्तवर्णनम् 'रोयमाणे' रुदन-साश्रुपातमार्तनाद कुर्वन् , 'कंदमाणे' क्रन्दन=उच्चैः स्वरेण रुदन 'विलवमाणे विलपन='क्वगतो दारकः ? तमन्तरेण कीदृशोऽनर्थो भविष्यति किं करोमि ? क गच्छामि ?' इति जल्पन् देवदत्तस्य दारकस्य सर्वतः समन्तान् मार्गणगवेषणां करोति कृत्वा देवदत्तस्य दारकस्य कुत्रापि 'सुई वा' श्रुति वा-दारकवृत्तान्त 'खुइं वा' क्षुर्ति वा छिक्काद्यव्यक्तं तचिह्नम्, 'पउत्तिवा' प्रवृत्ति वाप्रकटतरवार्ताम् 'अलभमाणे' अल. भमान:-अप्रामुवन् यत्रैव स्वकं गृहं यौव धन्यः सार्थवाहस्तत्रैवोपाराच्छति माणे विलवमाणे देवदिन्नास्स दारगस्स सव्वाओ समता मग्गणगवेसणं करेइ) जाकर उसने उस स्थानपर देवदत्त दारक को नहीं देखा तो रो पडा अश्रू पात करता हुआ आर्तनाद करने लग गया जोर २ से चिल्ला चिल्ला कर रोने लगा, विलाप करने लगा-- देवदत्त दारक कहां गया--अब-उसके विना कैसा अनर्थ होगा, क्या करूं--कहां-- जाउँ--इस प्रकार बडबडाने लगा--बाद में उसने उस देवदत्त की वहां सब तरफ चारों ओर मार्गणा की गवेषणा की। (करित्ता देवदिन्नस्स दारगस्स कथइ सुई वा खुइंवा पउत्तिं वा अलभमाणे जेणेव सए गिहे जे. णेव धन्ने सत्यवाहे तेणेव उवागच्छ इ) करके जब उसे उस देवदत्त दारक की कोई श्रुति नहीं सुनाई दी, छिक्कादि अव्यक्त चिन्ह भी नहीं ज्ञात हो सका तथा स्पष्ट उसकी किसी बात का पता नहीं पडा तो वह जहां अपना घर था-- और जहां धन्य सार्थवाह थे-- वहां आया (उवागच्छित्ता धण्णं सत्थवाहं एवं वयासी) आकर धन्य सार्थ
देवदिन्नस्स दारगस्स सवओ समता मग्गणगवेसणं करेइ) त्यांने તે બાળક દેવદત્તને નહિ જોતાં રડવા માંડે. વિલાપ કરવા લાગ્યું. “બાળક દેવદત કયાં જ રહ્યો? તે વગર હવે શું થશે? શું કરું ? હવે કયાં જાઉં?
આ પ્રમાણે તે દુઃખી થઈને વિચાર કરવા લાગ્યો. ત્યાર પછી તેણે ચેમેર भा४ वहत्तनी तपास ५री मने श५ ४२. (करिता देवदिनस्स दारगस्स कत्था सुई वा खुइ वा पउत्तिवा अलभमाणे जेणेव सए गिहे जेणेव धन्ने सत्यवाहे तेणेव उवागच्छद) शोध ४२वामां न्यारे तेने वहत्तनो २७ वगैरेन। અવાજ તેમજ છીંક વગેરેની અવ્યક્ત ધ્વની સંભળાઈ નહિં અને બાળકને કોઈ પણ રીતે પત્તો મેળવી શકો નહિ ત્યારે તે જ્યાં તેનું ઘર હતું અને ધન્ય साथ वाई ता त्या माव्य (उवागच्छित्ता धणं सत्यवाह एवं वयासी)
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાગ સૂત્રઃ ૦૧