________________
४६६
ज्ञाताधर्मकथाङ्गसूत्रे परब्भाहए समाणे भीए तत्थे तसिए उव्विग्गे संजायभए सव्वओ समंता आधावमाणे परिधावमाणे एगं च णं महं सरं अप्पोदयं पंकबहुलं अतित्थेणं पाणियपाएउं ओइन्ने। तत्थ णं तुम मेहा ! तीरमइगए पाणियं असंपत्ते अंतराचेव सेयंसि विसन्ने। तत्थ णं तुम मेहा ! पाणियं पाइस्सामि तिकटु हत्थं पसारेसि, से विय ते हत्थे उदगं न पावइ। तएणं तुममेहा ! पुणर व कायं पञ्चुध्धरिस्सामि तिकटु बलियतरायं पंकसि खुत्ते।तएणं तुम मेहा। अन्नया कयाइं एगे चिनिज्जूढे गयवरजुवाणए सयाअ जहओ करचरणदंतमुसलप्पहारेहिं विष्परद्ध समाणे तं चेव महद्दहं पाणीयं पाएउंसमोयरेइ। तएणं से कलभए तुमं पासइ पासित्ता तं पुव्ववेरं समरइ, समरित्ता आसु रुत्ते रुठे कुविए चंडिक्किए मिसिमिसेमाणे जेणेव तुमं तेणेव उवागच्छइ उवागच्छित्ता तुमं तिक्खेहिं दंतमुसलेहिं तिक्खुत्तो पिटुओ उच्छु भइ उच्छुभित्ता पुव्ववेरं निजएइ, निजाइत्ता हट्ट तुट्ठ पाणियं पियइ पिबित्ता जामेव दिसिं पाउब्भूए तामेव दिसि पडिगए। तएणं तव मेहा ! सरीर 'सि वेयणा पाउब्भवित्था उज्जला विउला तिव्या कक्खडा जाव दुरहियासं पित्तजरपरिगयसरीरे दाहवर्कतिए यावि विहरित्था। तए णं तुमं मेहा ! तं उज्जलं जाव दुरहियासं सत्तराइंदियं वेएणं वेएसि, सवीसं वाससयं परमाउं पालइत्ता अदृदुहवसट्टे कालमासे कालं किच्चा इहेव जंबुद्दीवे२ भारहेवासे दाहिणभरहे गंगाए महाणईए दाहिणे कूले विझगिरिपायमूले एगेणं मत्तवरगंधहस्थिणा एगाए गयवरकरेणूए कुच्छिसि गयकलभए जणिए। तए णं सा
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૧