________________
४४२
___ज्ञाताधर्मकथाङ्गसूत्रे भगवदाज्ञया 'तहगच्छइ' तथा गच्छति संयममार्गे प्रचलति, तथा तिष्ठति यावद उत्थाय-प्रमादं विहाय, प्राणेषु भूतेषु जीवेषु सत्त्वेषु 'सजमइ' संयतते-सम्यक् यतनां करोति ।मु० ३८॥
म्लम-ज दिवसं च णं मेहे कुमारे मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पव्वइए तस्स णं दिवसस्स पच्छवरण्हकाल समयंसि समणाणं निग्गंथाणं अहाराइणियाए सेज्जासंथारएसु विभजमाणेसु मेहकुमारस्स दारभूले सेज्जासंथारए जाए यावि होत्था। तएणं समणा णिग्गंथा पुठवरत्तावरत्तकालसमयंसि वायणाए पुच्छ णाए परियट्टणाए धम्माणुजोगचिताए य उच्चारस्स य पासवणस्स य अइगच्छमाणा यनिग्गच्छमाणा य अप्पेगइया मेहं कुमार हत्थेहि संघटंति, एवं पाए।हं, सीसे, पोट्टे, कायंसि, अप्पेइया ओलंडति अप्पेगइया पोलंडति अप्पेगइया पायरयरेणुगुंडियं करेंति, एवं महालियं च णं रयणि मेहे कुमारे णो संचाएइ खणमवि अच्छि निमी. लित्तए। तएणं तस्स मेहस्स कुमारस्स अयमेयारूवे अज्झथिए जाव समुप्पज्जित्था-एवं खलु अहं सेणियस्स रन्नो पुत्ते धारिणीए कर स्वीकार कर लिया (तमाणाए तह गच्छइ तह चिट्टइ, जाब उठाए, उट्ठाय पाणेहिं भूएहिं, जीवेहि, सत्तेहिं संजमइ) अब वे भगवान की आज्ञा से संयममार्ग में उसी तरह से चलने लगे-उसी तरह से उठने बैठने लगे यावत् प्रमाद को छोडकर प्राणियों के ऊपर भूतों के ऊपर जीवों के ऊपर और सत्वों के अच्छी तरह यतनाचार पूर्वक अपनी प्रवृत्ति करने लगे। ॥मूत्र ३८॥
(तमाणाए तह गच्छद तह चिट्ठई जाव उठाए, उहाय पाणेहि भूएहिं जीवहिं सत्तर्हि संजमइ) त्या२ माह ते माननी माज्ञा भु५ ते प्रमाणे સંયમ માર્ગમાં ચાલવા લાગ્યા, તેજ રીતે ઉઠવા બેસવા લાગ્યા. પ્રમાદ (આળસ) ને ત્યજીને પ્રાણીઓના ઉપર ભૂતોના ઉપર, છાના ઉપર અને સોના ઉપર, સારી રીતે જતનથી (સાચવીને) તેમની રક્ષા કરતા વિચારવા લાગ્યા. સૂત્ર “૩૮”
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૧