________________
अनगारधर्मामृतवर्षिणीटीकाअ १स. २४ महावीरसमवसरणम्
भगवान् महावीर आदिकरस्तीर्थकरः 'इह-अस्मिन् मगधदेशे आगतः ग्रामा नुग्रामं विहरन् समागतः इत्यर्थः. इह संपत्ते' इह अस्मिन् राजगृहे नगरे संपाप्तः 'इह समोस हे' इह-अत्र समवस्तः अस्मद्भाग्योद येन समागत इति भावः। इहैव राजगृहे नगरे गुणशिल के चैत्ये उद्याने यथा पत्तिरूप यावद्-अवग्रहमवग्रह्य संपमेन तपसाऽऽत्मानं भावयन् विहरति-विराजते ।मु० २४॥
मूलम्-तएणं से मेहे कंचुइजपुरिस्स अंतिए एयमहं सोचा णिसम्महतुढे कोडुंबिय पुरिसे सद्दावेइ सदाबित्ता एवं वयासी-खिप्पामेव भो देवाणुप्पिया ! चाउग्घंटं आसरहं जुत्तामेव उवटवेह, तहत्ति उवणति । तएणं से मेहे पहाए जाव सव्वालंकारविभूसिए चाउग्घंटे आसरहं दूरूढे समाणे सकोरंटमल्लदामेणं छत्तेणं धारिजमाणेणं महया भडचडगरविंदपरियालसंपरिबुडे रायगिहस्स नगरस्स दिशा की ओर एक ही लक्ष्य बांध कर जा रहे हैं (एवं खलु देवाणुप्पिया) उसका कारण हे देवानप्रिय ? यह है कि (समणे भगवं महावीरे आइकरे तित्थकरे इहमागए इह संपत्ते, इह समोसढे इह चेव रायगिहे नयरे गुणसिलए चेइए अहापडिरूवे जाव विहरइ) श्रमण भगवान् महावीर जो
आदिकर, एवं तीर्थकर हैं यहां पधारे हुए हैं और ग्रामानुग्राम विहार करते हुए वे आज इस राजगृहनगर में हमलोंगों के भाग्योदय से आ पहँचे हैं। यहां के गुणशिलक नामक उद्यान .. यथा प्रतिरूपक यावत् अवग्रह ग्रहण कर तप और संयम से आत्मा को भावित करते हुए विराजे हैं।मू.।२४।
આ બધા ઉગ્ર વગેરેના વંશજનો એક દિશા તરફ એક જ લક્ષ્ય રાખીને જઈ રહ્યા છે. (एवं खलु देवाणुप्पिया) वानुप्रिय ! तेनु ॥२६५ से छे (समणे भगवं महावीरे आइकरे तित्थकरे इहमागए इह संपत्ते, इह समोसढे इह चेच रायगिहे नयहे गुणासिलये चेइए अहा पडिरूवे जाव विहरइ) શ્રમણ ભગવાન મહાવીર–કે જેઓ આદિકર (સ્વશાસનની અપેક્ષાએ ધર્મની આદિ કરનારા) અને તીર્થકર છે–અહીં પધાર્યા છે. એક ગામથી બીજે ગામ વિહાર કરતા તેઓ આજે રાજગૃહ નગરમાં અમારા સૌભાગ્યના ઉદયથી આવ્યા છે. અહીંના ગુણશિલક નામના ઉદ્યાનમાં ચંથા પ્રતિરૂપક યાવત્ અવગ્રહ ગ્રહણ કરીને તપ અને સંયમ દ્વારા આત્માને ભાવિત કરતા તેઓ વિરાજે છે કે સૂઇ ૨૪ છે
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૧
