________________
११४
ज्ञाताधर्मकथाङ्गसूत्रे
देवकथा
" दाणाइअंतराया, पंच ण जस्सत्थि हासरइअरई । मयं तव य सोगो, तमहं सरणं पवज्जामि ||१|| जस्स न होइ दुर्गुच्छा कामो मिच्छत्तमेव मन्नाणं । धम्मस् सत्थवाहं, तमहं सरणं पवज्जामि ||२॥ afars निद्दा रागो, दोसो एएहिं विप्मुको जो । अहिदेवं अरिहंतं, तमहं सरणं पवज्जामि ||३|| इत्यादि ।
उसका फल प्राप्त कर लेता है । अतः अवशिष्ट रात्रि को व्यतीत करने के लिये बुद्धिमानों का कर्तव्य है कि वे अर्हत देव गुरु और धर्म की कथा करते रहें ।
देवादिकथा विषयक जो ये गाथाएँ लिखी है उनका भावार्थ इस प्रकार है- जो पांच दानादिक अन्तरायों से रहित है हास्य रति अरति एवं भय तथा शोक जिनसे सदा के लिये दूर हो गये हैं ऐसे देव की मैं शरण लेता हूं | ॥१॥
जिसे किसी भी सांसारिक पदार्थ के प्रति दुगंछा नहीं होती है काम तथा मिथ्यात्व जिनके विलीन हो गया है जो धर्म का सार्थवाह पार कराने वाला हैं ऐसे देवकी मैशरण लेता हूँ | ||२||
अविरति निद्रा, राग तथा द्वेष से जो विप्रमुक्त हैं तथा चार घातिया कर्म जिन्होंने नष्ट कर दिये हैं ऐसे देव की मैं शरण लेता हूं ||३|| इत्यादि
થતા નથી તે તેનું ફળ તે મેળવે છે. માટે સમજુ માણસાએ અંત્ ગુરુ અને ધની કથા કરતા રહેવુ જોઇએ.
દેવ વગેરેની કથા વિષે જે ગાથાઓ લખી છે, તેના ભાવાર્થ આ પ્રમાણે છે કે જે દાન વગેરે પાંચ અન્તરાયાથી રહિત છે, હાસ્ય, રતિ, અરતિ અને ભય તેમજ શેક જેનાથી હંમેશાંને માટે જુદા થઇ ગયા છે, એવા દેવને હું... શરણે જાઉં છુ. ॥૧॥ જેને કોઈપણ સાંસારિક પદાર્થ તરફ દુગછા (ઘૃણા) થતી નથી. કામ અને મિથ્યાત્વ જેનાં નાશ પામ્યાં છે. જે ધર્મના સાવાહ-પાર ઉતારનાર છે, એવા દેવને હું શરણે જાઉં છું. ારા
ने अविरति, निद्रा, राग, तथा द्वेषथी भुस्त छे, भने यार धाति अथवा अर्भ જેમણે નાશ કર્યાં છે. એવા દેવને હુ શરણે જાઉ" છું ૫૩ા ઇત્યાદિ.
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્ર ઃ ૦૧
