________________
भगवतीसूत्रे संपरायस्य पृच्छा गौतम ! जघन्येन एका, उत्कर्षेण चत्वारः। यथाख्यातस्य पृच्छा, गौतम ! जघन्येन एका, उत्कर्षेण द्वौ सामायिकसंयतस्य खलु भदन्त । नाना भवग्रहणीयाः कियन्त आकर्षाः प्रज्ञप्ताः ? गौतम ! यथा बकुशस्य । छेदोपस्थापनीयस्य पृच्छा गौतम ! जघन्येन द्वौ उत्कर्षेण उपरिनवानां शतानाम् अन्तः सहस्रस्य । परिहारविशुद्धिकस्य जघन्येन द्वौ उत्कर्षेण सप्त । सूक्ष्मसंपरायस्य जघन्येन द्वौ उत्कर्षेण नव । यथाख्यातस्य जघन्येन द्वौ उत्कर्षेण पञ्च (२८) सामायिकसंयतः खलु भदन्त ! कालतः किच्चिरं भवति ? गौतम ! जघन्येन एक समयम्, उत्कर्षेण देशोने नवविक्रूना पूर्वकोटिः, एवं छेदोपस्थापनीयोऽपि । परिहारविशुद्धिकः, जघन्येन एक समयम् उत्कर्षेण देशोनैः रेकोनत्रिंशद्वषैरूना पूर्वकोटिः, सूक्ष्मसंपरायो यथा निर्ग्रन्थः, यथाख्यातो यथा सामायिकसंयतः । सामायिकसंपताः खलु भदन्त ! काल : किपचिरं भवन्ति ? गौतम ! सद्धिम् । छेदोषस्थापनीयेषु पृच्छा गौतम ! जघन्येन सार्द्धद्वयानि वर्षशतानि, उत्कर्षेण पञ्चशत् सागरोपमकोटिशतसहस्राणि । परिहारविशुद्धिका पृच्छा गौतम ! जघन्येन देशोने दें वर्षशते, उत्कर्षेण देशोने द्वे पूर्वकोटी। सूक्ष्मसंपगयसंयताः खलु भदन्त ! पृच्छा गौतम ! जघन्येन एक समयम् उत्कर्षेण अन्तर्मुहूर्तम् । यथाख्यातसंयताः यथा सामायिकसंयताः (२९) सामायिकसंयतस्य खलु भदन्त ! कियन्तं कालमन्तरं भवति? गौतम ! जघन्येन यथा पुलाकस्य । एवं यावद् यथाख्यातसंयतस्य । सामायिकसंयतानां भदन्त ! पृच्छा, गौतम ! नास्ति अन्तरम् । छेदोपस्थापनीयस्य पृच्छा गौतम! जय येन त्रिषष्टिवर्ष सहस्राणि, उत्कर्षेण अष्टादशसागरोपमकोटि कोटयः। परिहारविशुद्धिकस्य पृच्छा, गौतम! जघन्येन चतुरशीतिवर्षसहस्राणि, उत्कर्षेणाष्टादश सागरोपमकोटिकोटयः । सूक्ष्मसंपरायाणां यथा निग्रेन्थानाम् । यथाख्यातानाम् यथा सामायिकसंयतानाम् (३०) सामायिकसंयतस्य खलु भदन्त ! कति समुद्घाता: पज्ञता ? गौतम ! षट: समुदघाताः प्रज्ञप्ताः यथा कषायकुशीलस्य । एवं छेदोपस्थापनीयस्यापि। परिहारविशुद्धिकस्य यया पुलाकस्य । सूक्ष्मसंपरायस्य यथा निर्ग्रन्थस्य । यथा ख्यातस्य यथा स्नातकस्य (१३) ॥७६॥
पञ्चविंशततितमं द्वारमाह-'सामाइयसंजएणं भंते' इत्यादि, टीका-सामाइयसंजए णं भंते' सामायिकसंयतः खलु भदन्त ! 'किं सन्नोव
संज्ञा उपयोग आदि द्वार का कथन 'सामाझ्यसंजए णं भंते ! कि सन्नोवउत्त होज्जा' इत्यादि । હવે સંજ્ઞા ઉપગ વિગેરે દ્વારનું કથન કરવામાં આવે છે. 'सामाइयसंजए णं भंते ! किं सन्नोवउत्ते होज्जा' या
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૬