________________
२२६
भगवतीसो
समणस्स गायपुत्तस्त अंतियं पाउब्भवामि इमाइं च णं एयारूबाई अहाइं जाव वागरणाइं पुच्छिस्सामि तं जइ मे से इमाई एयारूवाई अट्ठाई जाव वागरणाइं वागरेहिइ ततो वंदीहामि नमसीहामि जाव पज्जुवासीहामि, अह मे से इमाई एयारवाई अट्ठाई जाव वागरणाइं नो वागरेहिइ तोणं एएहिं चेव अड्डहिय जाव वागरणेहिय निप्पटुपसिणवागरणं करेस्सामि तिकटु एवं संपेहेइ, संपेहेता पहाए जाव सरीरे साओ गिहाओ पडिनिक्खसह पडिनिक्खमित्ता पायविहारचारेणं एगेणं खंडियसएणं सद्धिं संपरिबुडे वाणियगामं नयरे मज्झं मझेणं णिगच्छइ णिगछित्ता जेणेव दूतिपलासए चेइए जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ उवागच्छित्ता समणस्त भगवओ महावीरस्स अदरतामते ठिचा समणं भगवं महावीरं एवं वयासी जत्ता ते भंते! जवणिज्जं ते भंते!, अवाबाहं ते भंते ! फासुयविहारं ते भंते ! सोमिला जत्ता वि मे जवणिज्ज पि मे अव्वाबाहं वि मे फासुयविहारं पि मे। किं ते भंते ! जत्ता ? सोमिला जं मे तवनियमसंजमसज्झाय झाणावस्लय माइएसु जोगेसु जयणा से तं जत्ता। किं ते भंते ! जवाणिज्जं ? सोमिला! जबणिज्जं दुविहे पन्नत्तं तं जहा इंदियजवणिज्जं च नो इंदियजवणिजं च । से कि नं इंदियजवणिज्जं इंदियजवाणिज्जं जं मे सोइंदियचक्खिदियघापिदियजिभिदियफासिंदियाइं निरूवहयाई वसे वहति से तं ईदियजवणिज्ज। से किं तं नो इंदियजवणिज्जं नो इंदिय
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૩