________________
प्रमेयचन्द्रिका टीका श०१७ उ०४ सु०२ आत्मकृतादिदुःखकारणनिरूपणम् ४७१
पूर्व क्रिया प्रोक्ता, सा च क्रिया कर्म, कर्मच दुःखकारणत्वात् दुःखमिति दुःखनिरूपणायाऽऽह-'जीवाणं भंते !' इत्यादि । । ___ मूलम्-जीवाणं किं अत्तकडे दुक्खे परकडे दुक्खे तदुभयकडे दुःखे ? गोयमा ! अत्तकडे दुक्खे नो परकडे दुक्खे नो तदुभयकडे दुक्खे एवं जाव वेमाणियाणं। जीवा णं भंते! किं अत्तकडं दुक्खं वेदोंत परकडं दुक्खं वेदोंत तदुभयकडं दुक्खं वेदेति ? गोयमा ? अत्तकडं दुक्खं वेदोंति नो परकडं दुक्खं वेदोंत नो तदुभयकडं दुक्खं वेदोंत एवं जाव वेमाणियाणं । जीवाणं भंते ! अत्तकडा वेयणा परकडा वेयणा पुच्छा गोयमा! अत्तकडा वेयणा नो परकडा वेयणा नो तदुभयकडा वेयणा एवं जाव वेमाणियाणं। जीवाणं भंते! किं अत्तकडं वेयणं वेदेति परकडं वेयणं वेदेति तदुभयकडं वेयणं वेदोंत गोयमा! जीवा अत्तकडं वेयणं वेएंति नो परकडं नो तदुभयकडं एवं जाव वेमाणियाणं सेवं भंते ! सेवं भंते ! ति ॥सू० २॥ ___ छाया-जीवानां भदन्त ! किम् आत्मकृतं दुःखम् परकृतं दुःखं तदुभय. कृतम् दुःखम् ? गौतम ! आत्मकृतं दुःखम् नो परकृतं दुःखं, नो तदुभयकृतं दुःखम् एवं यावद् वैमानिकानाम् । जीवाः खलु भदन्त ! किम् आत्मकृतं दुःखं वेदयन्ति पर कृतं दुःख वेदयन्ति तदुभयकृतं दुःखं वेदयन्ति ? गौतम ! आत्मकृतं दुःखं वेदयन्ति नो परकृतं दुःखं वेदयन्ति नो तदुभयकृतं दुःखं वेदयन्ति एवं यावद् वैमानिकानाम् । जीवानां भदन्त ! आत्मकृता वेदना परकृता वेदना पृच्छा गौतम ! आत्मकृता वेदना नो परकृता वेदना नो तदुभयकृता वेदना एवं यावद् वैमानिकानाम् । जीवाः खलु भदन्त ! किम् आत्मकृतां वेदनां वेदयन्ति परकृतां वेदनां वेदयन्ति तदुभयकृतां वेदना वेदयन्ति ? गौतम जीवा आत्मकृतां वेदना वेदयन्ति नो परकृताम् नो तदुभयकृताम् एवं यावद वैमानिकानाम् तदेवं भदन्त ! तदेवं भदन्त ! इति ॥ २॥
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૨
