________________
भगवतीसूत्रे गच्छति 'तेणे। उवागच्छित्ता' तत्रैव उपागत्य 'मुणिसुवयं अरह' मुनिसुव्रतम् , अर्हन्तम् तिक्खुतो' त्रिः कृत्वः त्रिवारम् 'आयाहिण जाव तिविहाए पज्जुवासणाए पन्जुशसई' आदक्षिण यावत् त्रिविधया पर्युपासनया पर्युपास्ते आदक्षिण प्रदक्षिणं करोति आदक्षिणप्रदिक्षणं कृत्वा अत्र यावत्पदेन 'वंदइ नमसइ बंदित्ता नमसिता' एतेषां ग्रहणं भवति, विविधया पर्युपालमा पर्युपास्ते-पर्युपासना यास्वैविध्यं कायिकवाचिकमानसिकभेदात् भवति तथा च कायिक्या वाचिक्या मानसिक्या पर्युपासनया पर्युपास्ते भगवन्तं मुनिसुव्रत गङ्गदत्त इति, 'तए णं मुणिसुब्बए अरहा' ततः खलु तदनन्तरं किल घुनिसुव्रतोऽईन् 'गंगदत्तस्स गाहावइस्स' गङ्गादत्तस्य गावापनेः 'तीसे य महति जाव परिसा पडिगया तस्यै च महाति चलकर वह जहां वह सहस्राब्रवन नामका उद्यान था और उसमे भी जहां मुनिसुव्रत अर्हन्त विराजमान थे वहां पहुँचा 'तेणेव उवागच्छित्ता' वहां पहुँचकर उसने 'मुनिसुव्वयं अरहं' मुनिसुव्रत अर्हन्त को 'त्तिक्खुत्तो' तीन बार करके 'आचाहिण. जाव तिविहाए पण्जुवास. णाए पज्जुवालाई विधि सहित आदक्षिण प्रदक्षिण किया, फिर यावत्पद से गृहीत 'वंदा नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता,' इन पदों के अनुसार उसने उनको वन्दना की, नमस्कार किया, और विविध पर्युपासना से उनकी उपासना की-मन वचन और काय इन संबन्धी उपासना से तीन प्रकार की कही गई है। 'तए णं मुणिसुधए अरहा' इसके बाद मुनिसुव्रत अर्हन्त ने 'गंगदत्तस्स गाहावइस्स' गंगदत्त गाथापति को भुनिसुव्रत मुनि विता सता, त्यां ते ५in “तेणेव उवागच्छित्ता" त्यां पडेथीन “ मुनिसुव्वयं अरह तिक्खुत्तो" मुनिसुव्रत मतने पार " आयाहिण० जाव तिविहाए पज्जुवासणाए, पज्जुवासई" विधि सहित पवार આદક્ષિણ પ્રદિક્ષિણ પૂર્વક વંદના નમસ્કાર કર્યા અહિયાં યાવત્ પદથી “ नमंसह वंदित्ता नमंसित्ता " ना 3री नभ२१२ ४ा पन नम२४१२ रीन (એ પદેને સંગ્રહ કર્યો છે,) ત્રણ પ્રકારની પર્યાપાસનાથી તેઓની પપસના કરી મન, વચન અને કાય રૂપ ઉપાસનાથી ઉપાસના કરવી તેને ત્રણ ४२नी पासना ४उपाय छे. "तए णं मुणिसुव्वए अरहा" ते ५छी भुनि सुबत ते "गंगदत्तस्स गाहावइस्स" त्त माथा५तिने “तिसेय महति जाव परिसा पडिगया " ते विशा परिषहमा भनी पशिना
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૨