________________
प्रमेयचन्द्रिका टीका श० १५ उ० १ सू० ३ गोशालकवृत्तान्तनिरूपणम् ४८९ उपागत्य राजगृहे नगरे उच्चनीचनध्यमानि कुलानि गृहसमुदायस्य भिक्षाचर्यया अटन् आनन्दगाथापत्तैगृहमनुपविष्टः । 'तएणं से आणंदे गाहाबई ममं एज्नमाण पासइ' ततः खलु स आनन्दो गाथापतिः माम् आयान्तम्-आगच्छन्तं पश्यति, 'एवं जहेब विजयस्स, नवरं ममं विउलाए खज्जगविहीए पडिलाभेस्सामि ति तुटे सेसं तं चेत्र जाव तच्चं मासक्खमणं उपसंपज्जित्ताणं विहरामि' एवं-पूर्वोक्तरोत्या यथैव विजयस्य वर्णनं कृतं तथैव आनन्दस्यापि वर्णनं कर्तव्यम् , नवरम्के बाहर के मध्यभाग से होता हुआ जहां राजगृहनगर था, वहां आया, वहां आकर उच्च, नीच मध्यमकुलों के घरों की भिक्षाचर्या के निमित्त घूमता २ मैं आनन्द गाथापति के घर में प्रविष्ट हुआ 'तएणं से आणंदे गाहावई ममं एन्जमाणं पासई' तव उस आनन्द गाथापतिने मुझे आते हुए ज्यों ही देखा एवं जहेव विजयस्स नवरं ममं विउलाए खज. गविहीए पडिलाभेस्सामित्ति तुट्टे सेसं तं चेव जाव तच्च मासक्खमणं उघसंपजित्ताणं विहरामि' तब उसने विजय गाथापति के जैसा मेरे साथ धार्मिक व्यवहार किया। अर्थात्-त्यों ही वह बहुत प्रसन्न और संतुष्टचित्त हुआ, उसी समय वह अपने सिंहासन से उठा, और सिंहासन से नीचे उतरा, पादुकाओं को उतार कर वह एक साटीवाले (विनासिये) उत्तरासङ्ग को करके दोनों हाथ जोडकर सात आठ पैर तक मेरे सम्मुख आया । इत्यादि सब कथन यहां कर लेना चाहिये । परन्तु पूर्वापेक्षा से जो यहां विशेषता है वह ऐसी है कि आनन्द गाथापति થઈને રાજગૃહ નગરમાં ગયો. ત્યાં ઉચ્ચ, નીચ અને મધ્યમ કુળના ઘરમાં ભિક્ષાચર્યા નિમિત્તે ભ્રમણ કરતાં કરતાં મેં આનંદ ગાથા પતિના ઘરમાં प्रवेश ध्यो, “तरणं से आणंदे गाहावई ममं एन्जमाणं पासइ" मान थापति भने सावतात, “ एवं जहेव विजयस्स नवरं ममं विउलाए खज्जगविहीए पडिलाभेस्सामि त्ति तुट्टे सेसं तंचेव जाव तच्च मासक्खमणं उवसं. पजित्ताणं विहरामि" ते भारी साथे वि०४५ माथापतिनाव यामि વ્યવહાર કર્યો. એટલે કે મને જોઈને ખૂબ જ હર્ષ અને સંતોષ પામીને તે સિંહાસન ઉપરથી ઊભે થયે, સિંહાસન પરથી નીચે ઉતરીને, પાદુકાઓને કાઢી નાખીને, બેલતી વખતે જીવોની રક્ષા માટે મુખ આગળ એક વસ્ત્ર રાખીને, બન્ને હાથ જોડીને તે સાત આઠ ડગલા મારી સામે આવ્યા ઈત્યાદિ સમસ્ત કથન અહી વિજયગાથા પતિના કથન અનુસાર જ થવું જોઈએ. આ કથનમાં એટલી જ વિશેષતા છે કે આનંદ ગાથા પતિએ મને
भ० ६२
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૧
