________________
प्रमेयचन्द्रिका टीका श० ११ २० २ सू० १ शालूकजीवनिरूपणम् २८१
अथ द्वितीयोदेशकः प्रारभ्यते
शालूकसम्बन्धिजीव वक्तव्यता मूलम्-“सालुएणं भंते ! एगपत्तए किं एगजीवे,अणेगजीवे? गोयमा ! एगजीवे, एवं उप्पलुद्देसगवत्तवया अपरिसेसा भाणियव्वा जाव अणंतखुत्तो, नवरं सरीरोगाहणा जहण्णणं अंगुलस्स असंखेज्जइभागं उक्कोसेणं धणुपुहृत्तं, सेसं तंचेव, सेवं भंते!
सेवं भंते ति" ॥सू० १॥ ___ छाया-शालूकः खलु भदन्त ! एक पत्रकः किम् एकजीवः ? अनेकजीवः ? गौतम ! एकजीवः, एवम् उत्पलोद्देशकवक्तव्यता अपरिशेषा भणितव्या, यावत् अनन्तकृत्वः, नवरं शरीरावगाहना जघन्येन अगुलस्य असंख्येयभागम् ; उत्कृष्टेन धनुष्पृथक्त्वम् , शेषं तदेव, तदेवं भदन्त ! तदेवं भदन्त ! इति ॥सू० १॥
टीका-अनन्तरोद्देशके उत्पलजीवाः प्ररूपिताः अथ उद्देशकार्थसंग्रहगाथोक्त द्वितीयं शालूकोदेशमाह-सालुएणं भंते' इत्यादि, गौतमः पृच्छति-सालुएणं भंते ! एगपत्तए कि एगजीवे, अणेगजीवे ? हे भदन्त ! शालूकः खलु वनस्पति विशेषः एकपत्रकः एकं पत्रं यस्य स तादृशः, एकपत्रावस्थायां किम् एकजीवः ?
दुसरे उद्देशेका प्रारंभ
शालूक संबंधी वक्तव्यता" सालूए णं भंते ! एगपत्तए कि एगजीवे अणेगजीवे" इत्यादि टीकार्थ-अनन्तर उद्देशक में उत्पल जीवों की प्ररूपणा की गई है।
अब सूत्रकार उद्देशकार्थ संग्रह गाथा में कहे गये द्वितीय शालूकउद्देशे का कथन करते हैं-'सालुए णं भंते ! एगपत्तए कि एगजीवे, अणेगजीवे ' इसमें गौतम ने प्रभु से ऐसा पूछो है कि हे भदन्त ! वन
બીજા ઉદેશાને પ્રારંભ
શાલૂછવ વક્તવ્યતા “ सालूए णं भंते ! एगपत्तए कि एगजीवे अणेगजीवे " त्या
ટી – આગલા ઉદ્દેશામાં ઉત્પલની પ્રરૂપણું કરવામાં આવી છે. હવે સૂનકાર ઉદ્દેશકાર્થસંગ્રહગાથામાં કહેલા બીજા શલકોદ્દેશકની નીચે પ્રમાણે પ્રરૂપણ કરે છે–
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૯