________________
२१८
भगवतीसूत्रे इतिकृत्वा इतिरीत्या एवं पूर्वोक्तरूपेण 'संपेहेइ' संप्रेक्षते विचारयति 'संपेहित्ता' संप्रेक्ष्य सम्यग् विचार्य 'कल्ल' कल्यं 'जाव-जलंते' यावत् ज्वलति सूर्योदये सति 'जावआपुच्छइ' यावत् आपृच्छति, यावत्करणात् दृष्टामाषितादिपर्यायसंगतिक पर्यन्तम् संग्राह्यम् । ततः आपृच्छय ताम्रलिप्त्याः नगर्याः मध्यमध्येन निर्गच्छन् ‘एगंते' एकान्ते 'जाव-एडेइ' यावत् एडयति स्थापयति, यावत्पदेन पादुकादि उपकरणं प्रतिग्रहकान्तं संग्राह्यम् , 'जाव-भत्तपाण-पंडियाइक्खिए' यावत् भक्तपानपत्याख्यातः परित्यक्तभक्तपानः यावत्करणेन ईशानकोणे निर्वर्तनिकमण्डलं विधाय 'पाओयगमणं' पादपोपगमनं निवण्णो' निष्पन्नः उपपन्नः प्राप्तः इति भावः ॥ भू० २१ ॥ मूलम्-"तेणं कालेणं, तेणं समएणं बलिचंचा रायहाणीअर्णिदा, अपुरोहिया या वि होत्था, तएणं ते वलिचंचा रायहाणिवत्थवया करके 'कल्लं जाव जलते जाव आपुच्छइ' जय प्रातः काल हो गया
और यावत् सूर्यका भी उदय होचुका-तब उस तामलिने पहिले जिन से पूछनेकी बात सोचीथी उन सबसे उसने पूछा। फिर वह ताम्रलिप्त नगरी के ठीक बीचोबीच के मार्ग से होकर निकला, निकलकर उसने किसी एकान्त स्थान में 'जाव एडेइ' पादुका, कमण्डल आदि उपकरण, तथा दारुमय पात्र सब को रखदिया, बाद में फिर उसने यावत् चारों प्रकार के आहार का प्रत्याख्यान कर दिया, यहां थावत् पद से ईशान कोण में उसने निर्वर्तनिक मंडल का प्रतिलेखना किया। प्रतिलेखना करके निर्वर्तनिक मंडल स्थित होकर उसने पादपोपगमन सथारा धारणकिया ॥ सू० २१ ॥ लिये ४. म प्रा२ने। स ४८५ ४ा पछी "कल्लं जाब जलंते जाव आपुच्छई"
જ્યારે રાત્રિ પૂરી થઇ, જ્યારે સૂર્યોદય થયે, ત્યારે તેણે જેને જેને પછવાને સંકલ્પ કર્યો હતો તે સૌને પૂછયું–ત્યાર બાદ તામ્રલિપ્તી નગરીના લગભગ મધ્યના માર્ગથી ५सार यधने ते मा२ नीजी गया. "जाव एडेड" तरी तनी पामे, ४ , કાષ્ઠનિમિત પાત્ર આદિને કેઈ એકાન્ત સ્થાનમાં મૂકી દીધાં. ત્યાર બાદ તે તામ્રલિપ્તી નગરીના ઈશાનકેણમાં આવેલા કેઈ સ્થાનમાં ગયા. ત્યાં સ્થાનની મર્યાદા દર્શાવતી રેખા દેરીને, (નિવર્તાનિક મંડલ આલેખીને) ચારે પ્રકારના આહારનો ત્યાગ કરીને ते पायोपशमन संथा। मा२ यो. (सू. २१)
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૩
