________________
२९२
स्थानाङ्गसूत्रे तथा शतकेन ८ तथा-सुलसया तदाख्यया श्राविकया ७ तथा-रेवत्याभगवत औषधदाच्या श्राविकया ९। इति ॥ सू० ३३ ॥
पूर्व तीर्थङ्करत्ययोग्या जीवा उक्ताः, सम्पति तु भाविनो मध्यमतीर्थकरान् केवलिनच जीवानाह -
म्लम्- एसणं अजो ! कण्हे वासुदेवे १, रामे बलदेवे २, उदये पेढालपुत्ते ३ पुट्टिले ४, सयए गाहावई ५ दारुए नियंठे ६, सच्चई नियंठी पुत्ते, ७, सावियबुद्धे अंबडे परिवायए ८ अजावि णं सुपासा पासायच्चिजा ९, आगमेस्साए उस्सप्पिणीए चाउज्जामं धम्म पन्नयइत्ता सिज्झिहिंति जाव अंतं काहिति ॥ सू० ३४ ॥ __छाया-एष खलु आर्याः ! कृष्णो वासुदेवः १, रामो वलदेवः २, उदयः पेढालपुत्रः ३, पोटिलः ४, शतको गाथापतिः ५, दारुको निर्ग्रन्थः ६, सत्यकि निर्ग्रन्थीपुत्रः ८, श्राविकाबुद्धोऽम्पडः परिव्राजकः ८, आर्याऽपि खलु सुपार्था पार्धापत्यीया ९ आगमिष्यन्त्यामुत्सपिण्यां चातुर्यामं धर्म प्रज्ञाप्य सेत्स्यन्ति यावत् अन्तं करिष्यन्ति ।। मू० ३४ ॥ ____टीका-' एस णं अज्जो' इत्यादि-भगवान् महावीरः साधून संबोध. एवं कोणिकके पुत्र थे, रेवतो यह श्राविका थी इसने भगवान्को औष. धिका दान दिया था ॥ सू० ३३ ।
तीर्थ करत्वके योग्य जीपोंका कथन कर अब सूत्रकार भाची मध्यम तीर्थंकरोंका और केलिपोंका कथन करते हैं--
" एसणं अज्जो कण्हे वासुदेवे " इत्यादि । टीकार्य-भगवान महावीर साधुनोंको सम्बोधितकरते हुए कहते हैं- રેવતી–તે શ્રાવિકા હતી તેણે ભગવાન મહાવીરને માટે ઔષધિનું દાન पृथु तु. ॥ सू 33 ॥
તીર્થકરત્વને માટે યોગ્ય હોય એવાં જીવોનું કથન કરીને હવે સૂત્રકાર મધ્યમ તીર્થકરનું અને કેવલીઓનું કથન કરે છે
"एस णं अज्जो कण्हे वासुदेवे" त्याह-(सू ३४) ટીકાર્ય–ભગવાન મહાવીરે સાધુઓને અનુલક્ષીને આ પ્રમાણે કહ્યું- “હે આર્યો!
શ્રી સ્થાનાંગ સૂત્ર : ૦૫
