________________
EE
स्थानाङ्गस अथाचार्य-स्यैवंविधगुणाभावेऽनुज्ञाया अप्यभावः समापद्यते तईि कथं समनुज्ञायाः सम्भवः ? अत्रोच्यते-उक्तगुणानां मध्यादन्यतमगुणाभावेऽपि कदाचित् कारण. विशेषादाचार्यः संभवत्येव, अन्यथा" जेयावि मंदत्तिगुरुं विइत्ता, डहरे इमे अप्पमुए ति नचा ।।
हीलंति मिच्छं पडिवज्जमाणा, करेंति आसायण ते गुरुणं ॥१॥" इति दशवैकालिकसूत्रोक्तं . व्यथै भवेदिति, अतः केषाश्चित् गुणानामभावेऽप्यनुज्ञा, समग्रगुणानां सद्भावे तु समनुज्ञेति निष्कर्षः । अथवा 'समणुण्णा' इत्यस्य ' स्वमनोज्ञाः' इति 'समनोज्ञाः' इतिवा छाया. तत्र-स्वस्य मनोज्ञाः गई है औत्सर्गिक गुणों से युक्त होने के कारण आचार्यादिरूप से जो उचित विशेष अधिकार दिया जाता है वही समनुज्ञा है, यह आचा. र्यादि के भेद से तीन प्रकार की कही गई हैं।
शंका- आचार्य को यदि इस प्रकार के गुणों का अभाव हो तो फिर अनुज्ञा का भी अभाव हो सकता है । अतः समनुज्ञा का सद्भाव कैसे माना जा सकता है।
उ.-उक्त गुणों के मध्यमें से अन्यतम गुणों के अभाव में भी कारण विशेष को लेकर कदाचित् आचार्य तो होता है नहीं तो फिर “जे यावि मंदत्ति गुरुं विइत्ता इत्यादि"। ऐसा यह दशवकालिक सूत्र का कथन व्यर्थ हो जायेगा । इसलिये कितनेक गुणों के अभाव में भी अनुज्ञा संभवित होती है और जब समग्र गुणों का सद्भाव होता है वहां समनुज्ञा बन जाती है अथवा " समणुण्णा" इस ઓત્સર્ગિક ગુણોથી યુક્ત હેવાને કારણે આચાર્યાદિ રૂપે જે ઉચિત વિશેષ અધિકાર આપવામાં આવે છે, તેનું નામ જ સમનુજ્ઞા છે. તે સમનુજ્ઞા આચાર્ય આદિના ભેદથી ત્રણ પ્રકારની કહી છે.
કા–આચાર્યમાં જો આ પ્રકારના ગુણોને અભાવ હોય, તે અનુ. જ્ઞાને પણ અભાવ હોઈ શકે છે. તે એવી પરિસ્થિતિમાં સમનુજ્ઞાન સદૂભાવ કેવી રીતે માની શકાય ?
ઉત્તર–ઉપર્યુક્ત ગુણમાંથી અન્યતમ ગુણના અભાવમાં પણું કારણ વિશેષને લીધે કયારેક આચાર્યતા તે સંભવી શકે છે. જે આ વાતને સ્વીકા२वामां न माने तो शववि सूत्रनु “जे यावि मंदत्ति गुरूं विइत्ता त्या.
આ કથન વ્યય બની જાય છે. તેથી કેટલાક ગુણોના અભાવમાં પણ અનુજ્ઞા સંભવિત હોય છે અને જ્યાં સમગ્ર ગુણેને સદ્દભાવ હોય ત્યાં સમजा सलवी छे. मया “समणुण्णा" मा पनी संस्कृत छाया
શ્રી સ્થાનાંગ સૂત્ર : ૦૨
