________________
समयार्थबोधिनी टीका द्वि. श्रु. अ. ५ आचारश्रुतनिरूपणम्
५४१ एव । इत्यं यदा साधुः सिध्यति-सेत्स्यति वाऽसाधुरपि तत्मतिपक्षभूतः । अतो. विवेकिमिः साधुरसाधु र्वा नास्तीति न मन्तव्यम् । अपितु-साधुरसाधुश्च. इत्युमा. वपि स्तः, इति मन्तव्यम् ॥२७॥ मूलम्-त्थि कल्लाणपावे वा णेवं सन्नं णिवेसए ।
अस्थि कल्लाणपावे वा एवं सन्नं णिवेसए ॥२८॥ छाया-नास्ति कल्याणं पापं वा, नैव संज्ञां निवेशयेत् ।
अस्ति कल्याणं पापं वा एवं संज्ञां निवेशयेत् ।।२८।। अन्वयार्थ:-(कल्लाण) कल्याणं-कल्याणात्मक वस्तु तथा (पावे का) पापं वा-दुःखकारणम् (गत्थि) नास्ति-न विद्यते (एवं) एवमीदृशीम् (सन्न) इस प्रकार साधु की सिद्धि हो जाने पर उसके प्रतिपक्ष असाधु की भी सिद्धि हो जाती है। अतएव विवेकी जनों को ऐसा नहीं मानना चाहिए कि साधु और असाधु नहीं है ॥२७॥ 'गस्थि कल्लाणपावे वा' इत्यादि।
शब्दार्थ--'कल्लाण-कल्याणम्' कल्याण अथवाकल्याणम्कारी वस्तु तथा 'पावे वा-पापं वा' पाप दुःखका कारण 'पस्थि-नास्ति नहीं है 'एवं-एवम्' ऐसी 'सन्न-संज्ञा' बुद्धि ‘ण निवेसए-न निवेशयेत्' 'न धारयेत्' धारण न करे, किन्तु 'कल्लाणे पावे वा अस्थि-कल्याणं पापं वा अस्ति' कल्याण है और पाप भी है, ‘एवं सन्नं निवेसए-एवं संज्ञां निवेशयेत्' इसी प्रकार की बुद्धि धारण करनी चाहिए ॥२८॥ ___अन्वयार्थ--कल्याण या कल्याणकारी वस्तु तथा पाप दुःख का कारण नहीं है, विवेकी आत्मा को इस प्रकार की बुद्धि नहीं धारण પ્રતિપક્ષ અસાધુની પણ સિદ્ધિ થઈ જાય છે. તેથી જ વિવેકીજનેએ સાધુ અને અસાધુ નથી તેમ માનવું કે વિચારવું ન જોઈએ રહો
'णस्थि कल्लाणपावे वा' त्यादि
शहाय--'कल्लाण-कल्याणम्' या अथवा क्या ४२वावाणी परतु तथा 'पावे वा-पापं वा' ५।५-मनु २५ ‘णत्थि-नास्ति' नथी, ‘एवं-एवम्' मा प्रभाओंनी 'सन्न-संज्ञा' मुद्धि 'ण निवेसए-न निवेशयेत्' धारण ४२वी ने नये. परंतु 'कल्लाण पावे वा अस्थि-कल्याणं पाप वा अस्ति' ALLL भने ५५ है, 'एव सन्न निवेसए-वं संज्ञां निवेशयेत्' मा प्रभाशनी भुद्धि ધારણ કરવી જોઈએ. ૨૮
અન્વયાર્થી--કલ્યાણ અથવા કલ્યાણકારી વસ્તુ તથા પાપ અર્થાત્ દુઃખના
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્રઃ ૪