________________
२१६
सूत्रकृताङ्गसूत्रे
'मासिस्संति वा' भाषिष्यन्ते वा 'पन्नर्विसु वा' प्राजिज्ञान् वा 'पन्नविति वा ' प्रज्ञापयन्ति वा 'पनविरसति वा प्रज्ञापयिष्यन्ति वा न केवलं कथितवन्तः, कथयन्ति कथयिष्यन्ति, किन्तु तस्याचरणमपि स्वयं कुर्वन्ति धर्मस्याचार्यस्वात्, आचार्यलक्षणं चोक्तम्
'आचिनोति च शास्त्रार्थ माचारे स्थापयत्यपि । स्वयमाचरते यस्मादाचार्यस्तेन स स्मृतः ||१||
इत्येव दर्शयति- ' एवं चैव तेरसमं किरिमाणं' एवमेव च त्रयोदशं किया स्थानम् 'सेवितु' सेवितवन्तः अतीतास्तीर्थकराः, 'सेवंति' सेवन्ते वर्तमाना स्वीकराः, 'सेविस्संतिवा' सेविध्यन्ते अनागता स्तीर्थकरा इति ॥ १४२९ ॥ मूलम् - अदुत्तरं च णं पुरिसविजयं विभंगमाइक्खिस्सामि, इह खलु णाणापण्णानं णाणाछंदाणं णाणासीलाणं णाणादिद्वीणं णाणारुणं णाणारंभाणं णाणाज्झवसाणसंजुत्ताणं नानाविहपावसुयज्झयणं एवं भवइ, तं जहा - भोभं उप्पायं सुविणं
-
इन्हीं का प्रतिपादन किया है. करते हैं और करेंगे। वे इसी के अनुसार स्वयं आचरण करते हैं क्योंकि वे धर्माचार्य हैं। आचार्य का लक्षण इस प्रकार कहा गया है जो शास्त्र के अनुसार स्वयं आचरण करता है और दूसरों को भी आचरण में स्थापित कराता है वह आचार्य कहलाता है ।
इस प्रकार भूत काल में जो तीर्थकर हुए हैं उन्होंने इसी तेरहवें faurस्थान का सेवन किया है, वर्तमान कालीन तीर्थंकर भगवान् इसी का सेवन करते हैं और भविष्यत् कालीन तीर्थंकर भगवान् इसी का सेवन करेंगे ॥ १४ ॥
અને કરશે. તે આજ પ્રમાણે સ્વયં આચરણ કરે છે કેમકે તેઓ ધર્માંચાય છે. આચાતુ લક્ષણ આ રીતે કહેલ છે. જે શાસ્ત્ર પ્રમાણે સ્વયં આચરણુ કરે છે. અને ખીજાને પશુ આચરણમાં સ્થાપિત કરે છે, તે આચાય કહેવાય છે, આ પ્રમાણે ભૂતકાળમાં જે તીર્થંકર થયા છે, તેઓએ આ તેરમા ક્રિયાસ્થાનનુ સેવન કર્યું છું, વર્તમાન કાળના તીર્થંકર ભગવન્ માનું જ સેવન કરે છે, અને ભવિષ્ય કાળના તીર્થંકર ભગવાન્ આનું જ સેવન કરશે. ૫૧૪૫
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્ર : ૪