________________
१२७
श्रुतस्कन्ध. १ लोकसार अ. ५. उ. ४
मूलम्-वयसा वि एगे बुइया कुप्पंति माणवा, उन्नयमाणे य नरे महया मोहेण मुज्झइ, संबाहा बहवे भुजो भुज्जो दुरइकमा अजाणओअपासओ, एयंतेमा होउ, एयं कुसलस्स देसणं, तदिट्टीए तम्मुत्तीए तप्पुरकार, तस्सन्नी तन्निवेसणे, जयं विहारी चित्तीनवाई पंथनिज्झाई पलिबाहिरेपासिय पाणे गच्छिज्जा।सू०२॥ ___ छाया-वयसाऽप्येक उक्ताः कुप्यन्ति मानवाः, उन्नतमानश्च नरो महता मोहेन मुह्यति, संबाधा बहवो भूयो भूयो दुरतिक्रमा अजानतोऽपश्यतः, एतत्ते मा भवतु, एतत्कुशलस्य दर्शनम् , तद्दष्टया तन्मुक्त्या तत्पुरस्कारः, तत्संज्ञी तन्निवेशनः, यतमानविहारी चित्तनिपाती पथिनिायी पर्यबाह्यो दृष्ट्वा प्राणिनो गच्छेत् ।।सू०२॥ ____टीका-'वयसे 'त्यादि, एके-केचन मानवाः तपःसंयमाचरणविरताः एकाकिविहारिणःसाधवः, गृहस्थादिभिर्वचसाऽपि-शिक्षावचनेनापि उक्ताः कथिताः शास्त्रादिक के अध्ययनसे ज्ञानादिकका उपार्जन होता है। उसकी निश्रा से गच्छमें रहनेवाले अन्य बाल वृद्ध मुनिजनोंका अच्छी रीतिसे निर्वाह होता है। संयममें शिथिल बने हुए अन्य मुनिजनोंको उसमें स्थिर करने आदिसे वह जिनप्रवचनका प्रभावक होता है, इससे उसमें स्व और परकी तारकता भी आती है ॥सू०१॥
सूत्रकार " वयसा वि" इत्यादि सूत्रद्वारा पूर्वोक्त अर्थका ही प्रदर्शन करते हैं। ___ सच्चे तप और संयमके आचरणसे रहित कितनेक एकाकी विहार करनेवाले मानव-साधु गृहस्थजनों के ऊपर उनके द्वारा शिक्षावचनोंसे समझाये जाने पर क्रोध करते हैं। यहां सूत्रकारने जो साधुजन के अर्थ છે. જેમ કે મુનિસામાચારીનું સારી રીતે પાલન થાય છે. શાસ્ત્રાદિકના અધ્યયનથી જ્ઞાનાદિકનું ઉપાર્જન થાય છે તેના આધારે ગચ્છમાં રહેવાવાળા અને બાળ વૃદ્ધ મુનિજનેને સારી રીતે નિર્વાહ થાય છે. સંયમમાં શિથિલ બનેલા અન્ય મુનિજનને તેમાં સ્થિર બનાવવા આદિથી તે જીનપ્રવચનને પ્રભાવક બને છે. તેનાથી તેનામાં સ્વ અને પરની તારકતા પણ આવે છે. એ સૂત્ર ૧ |
सूत्रा२ " वयसावि" इत्यादि सूत्रद्वारा पूर्वाटत अथर्नु प्रहशन ४२ छे.
સાચા તપ અને સંયમના આચરણથી રહિત કેટલાક એકાકી વિહાર કરવાવાળા માનવસાધુ ગૃહસ્થજનની ઉપર તેઓના દ્વારા શિક્ષાવચનોથી સમજણ અપાતાં ક્રોધ કરે છે. અહિં સૂત્રકારે જે સાધુજનના અર્થમાં મુનિ શબ્દ પ્રયોગ ન કરી
श्री आया। सूत्र : 3
