________________
६२
शिरः श्वेतं दन्तावलिरपि गता स्नायुनिचयः, प्रयातः शैथिल्यं पललमपि नैरस्यवलितम् ॥ स्वयं स्वं संनिन्दन् लगुडशरणो मन्दकरणो,मनोभावाभिज्ञा किमु जरसि कान्ता न हसति ? ॥ १ ॥ शरीरं सङ्कोचं व्रजति चरणौ मन्दगतिको
आचाराङ्गसूत्रे
मुखं लालापनं नयनमपि नालोकितुमलम् || न वाक्यं मन्यन्ते परिजनगणाः स्त्री न भजते जयां हा ! कष्टं तनुजनुरपि द्वेष्टि जनकम् ॥ २ ॥ सकलपरिवारो वृद्धावस्थायां जुगुप्सते तद्विषये कथानकमत्र, तथा हि" शिरः श्वेतं दन्तावलिरपि गता स्नायुनिचयः, प्रयातः शैथिल्यं पललमपि नैरस्यवलितम् । स्वयं स्वं संनिन्दन् लगुडशरणो मन्दकरणो,मनोभावाभिज्ञा किमु जरसि कान्ता न हसति ? ॥ १ ॥ शरीरं सङ्कोचं व्रजति चरणौ मन्दगतिकौ, मुखं लालापन्नं नयनमपि नालोकितुमलम् । न वाक्यं मन्यन्ते परिजनगणाः स्त्री न भजते,
जरायां हा ! कष्टं, तनुजनुरपि देष्टि जनकम् ॥ २ ॥ इति । अर्थ स्पष्ट है ॥
वृद्धावस्था में उसके समस्त अपने जन इससे घृणा करने लगजाते हैं, इस विषय में एक कथा लिखी जाती है
" शिरः श्वेतं दन्तावलिरपि गता स्नायुनिचय;
प्रयातः शैथिल्यं पललमपि नैरस्यवलितम् । स्वयं स्वं संनिन्दन् लगुडशरणो मन्दकरणो,
मनोभावाभिज्ञा किमु जरसि कान्ता न हसति ? ॥ १ ॥ शरीरं सङ्कोचं व्रजति चरणौ मन्दगतिको,
मुखं लालापनं नयनमपि नालोकितुमलम् । न वाक्यं मन्यन्ते परिजनगणाः स्त्री न भजते,
3
जयां हा ! कष्टं तनुजनुरपि द्वेष्टि जनकम् ॥ २ ॥ इति । અર્થ ખુલ્લા છે.
વૃદ્ધાવસ્થામાં તેના સમસ્ત પોતાના જન જેનાથી ઘૃણા કરવા લાગી જાય છે. આ વિષયમાં એક કથા આપવામાં આવી છે:
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર : ૨
