________________
मूल :
समुवट्ठियं तहिं सन्तं, जायगो पडि से हए । न हु दाहामि ते भिक्खं, भिक्खू जायाहि अन्नओ ।। ६ ।। समुपस्थितं तत्र सन्तं, याजकः प्रतिषेधयति । न खलु दास्यामि तुभ्यं भिक्षां, भिक्षो! याचस्वान्यतः ।। ६ ।।
संस्कृत
जे य वेयविऊ विप्पा, जन्नट्ठा य जे दिया । जोइसंगविऊ जे य, जे य धम्माण पारगा ।। ७ ।। ये च वेदविदो विप्राः, यज्ञार्थाश्च ये द्विजाः । ज्योतिःशास्त्रांगविदो ये च, ये च धर्माणां पारगाः ।। ७ ।।
संस्कृत:
मूल :
जे समत्था समुद्धत्तु, परमप्पाणमेव य । तेसिं अन्नमिणं देयं, भो भिक्खू! सव्वकामियं ।। ८ ।। ये समाः समद्धत, परमात्मानमेव च । तेभ्यो ऽन्नमिदं देयं, भो भिक्षो! सर्व काम्यम् ।। ८ ।।
संस्कृत :
मूल:
सो तत्थ एवं पडिसिद्धो, जायगेण महामुणी । नवि रुट्ठो नवि तुट्ठो, उत्तमट्ठगवे सओ ।। ६ ।। स तत्रैवं प्रतिषिद्धः, याज के न महाम निः । नापि रुष्टो नापि तुष्टः, उत्तमार्थ गवेषकः ।।६।।
संस्कृत
मूल :
ननटुं पाणहे उं वा, नवि निव्वाहणाय वा । ते सिं विमोक्खाणढाए, इमं वयणमब्बवी ।। १० ।। नान्नार्थं पानहेतुं वा, नापि निर्वाहणाय वा। तेषां विमोक्षणार्थम्, इदं वचनमब्रवीत् ।। १० ।।
संस्कृत
नवि जाणासि वेयमुहं, नवि जन्नाण जं मुहं । नक्खत्ताण मुहं जं च, जं च धम्माण वा मुहं ।। ११ ।। नापि जानासि वेदमुखं, नापि यज्ञानां यन्मुखम् । नक्षत्राणां मुखं यच्च, यच्च धर्माणां वा मुखम् ।। ११ ।।
संस्कृत
४७८
उत्तराध्ययन सूत्र
