________________
मूल :
अहीणपंचेंदियत्तं पि से लहे, उत्तमधम्मसुई हु दुल्लहा । कुतित्थिनिसेवए जणे, समयं गोयम! मा पमायए ।। १८ ।। अहीनपंचेन्द्रियत्वमपि स लभेत्, उत्तमधर्मश्रुतिहुं दुर्लभा । कुतीर्थिनिषेवको जनो, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। १८ ।।
संस्कृत :
मूल :
लभ्रूण वि उत्तमं सुई, सद्दहणा पुणरावि दुल्लहा । मिच्छत्तनिसेवए जणे, समयं गोयम! मा पमायए ।। १६ ।। लब्ध्वाप्युत्तमां श्रुति, श्रद्धानं पुनरपि दुर्लभम् । मिथ्यात्वनिषेवको जनो, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। १६ ।।
संस्कृत :
मूल:
धम्मं पि हु सद्दहंतया, दुल्लहया काएण फासया । इह कामगुणेहिं मुच्छिया, समयं गोयम! मा पमायए ।। २० ।। धर्ममपि हु श्रद्दधतः, दुर्लभकाः कायेन स्पर्शकाः। इह कामगुणेषु मूर्छिताः, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। २० ।।
संस्कृत :
मूल :
परिजूरइ ते सरीरयं, केसा पंडुरया हवंति ते । से सोयबले य हायई, समयं गोयम! मा पमायए ।। २१ ।। परिजीर्यति ते शरीरकं, केशाः पाण्डुरका भवन्ति ते । तच्छोत्रबलं च हीयते, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। २१ ।।
संस्कृत :
मूल :
परिजूरइ ते सरीरयं, केसा पंडुरया हवंति ते । से चक्खुबले य हायई, समयं गोयम! मा पमायए ।। २२ ।। परिजीर्यति ते शरीरकं, केशाः पाण्डुरका भवन्ति ते। तच्चक्षुर्बलं च हीयते, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। २२ ।।
संस्कृत :
१६२
उत्तराध्ययन सूत्र
