________________
कल्प-स्तोत्रादि-सन्दोह ]
-[७] वरुणो वरहरिअवई तयवसरे सायरं पलोअंतो। तक्खयपूइज्जतं पासइ तिहुअणपहुं पासं ॥३५॥ एसो सो गोसामी जो सुरनाहेण पूइओ पुचि । इण्हि मज्झवि जुज्जइ सहायणं सामिचलणाणं ॥३६॥ चिंतिअमत्थमहीणं पत्थिअ सेवइ जिणेसमणवरयं । जा चउवच्छरसहसा ठिआ य अह तेण समएणं ॥ ३७॥ सिरिवद्धमाणजलए तिलए लोअस्स भरहखित्तंमि । अविरलगोपूरेणं सिंचंते सव्वसस्साई ॥३८॥ कंतिकलाकलुसीकयसुरपुरपउमाइ कतिनयरीए। वसइ सुरसत्यवाहो धणेसरो सत्यबाहु त्ति ॥३९॥ सो अन्नया महिब्भो विणिग्गओ जाणवत्तजत्ताए। संजत्तिअवयजुत्तो सिंहलदीवंमि संपत्तो ॥४०॥ वत्थ विढप्पिा पणगणमागच्छंतस्स तस्स वेगेण । पवहणथंभो सहसा जाओ जलरासिमझमि ॥४१॥ विमणमणो जा चिंतइ पयडीहोऊण सासणमुरी ता। पउमावई पयंपइ मा बीहसु वच्छ ! सुण वयणं ॥४२ ॥ वरुणविणिम्मिअमहिमो महिमोहमरट्टमद्दणो भद्द !। इह नीरतले चिटइ पासजिणो नयसु सं ठाणं ॥४३॥ देवि ! कहं मह सत्ती जिणेसगहणे समुद्दजलमूला । एवं धणेण कहिए तो भासइ सासणादेवी ॥४४॥
१ भब्य सस्साई ।