________________
૩૬ .
શ્રી ભાયણ તીથ મજૂરોના મનમાં વિચાર આવ્યું કે શું કઈ મંદિર ભાંગી પડવાથી આ મૂર્તિઓ દટાઈ ગઈ હશે કે કેઈએ આમ જમીનમાં ભંડારી હશે? કઈ સમજાતું નહતું. વસ્તુતઃ આ મતિએ જે દટાઈ ગયેલી હોય તે આડીઅવળી કે ઊંધી-છત્તી થયેલી હોય પરંતુ આ ત્રણે મૂતિએ બરાબર પ્રતિષ્ઠિત કરાયેલી હોય તેમ જોડાજોડ બેઠેલી જેવાય છે. તેમાં વચમાં બેઠેલી મૂર્તિ તે ભગવાન મલિનાથની હતી અને આસપાસ બે કાઉસ્સગિયાની જેમ બીજી બે મૂર્તિઓ હતી. જાણે તેઓને બહાર નીકળવું હોય તેમ તે ત્રણે મૂર્તિઓના ભાવ દેખાતા હતા અને તેથી મજૂરોએ તે ત્રણે મૂર્તિએને ધીમેથી ઉપાડીને બહાર કાઢી, એક સ્થળે મૂકી. તે મહામંગલકારી દિવસ વિ. સં. ૧૯૭૦ ના વિશાખ સુદ પૂનમ અને શુક્રવારને હતે.
મૂર્તિઓ બહાર કાઢયા પછી તે દેવ કયા ધર્મના છે તે કેઈને સ્પષ્ટ ન જણાતાં જોયણી ગામમાં ખબર મેકલાવ્યા અને તેથી આખું ગામ દર્શનાર્થે ઊમટ્યું. સૌ દર્શન કરી રાજી થયા. પરંતુ તે મૂતિઓ કયા ધર્મની છે તે કેઈને ખાતરીબંધ જણાયું નહીં, કારણ કે તેમાં કેઈ જેન ભાઈ નહતા.
ભેચણીની નજીક આવેલા કુકાવાવમાં આ ખબર પહોંચતાં ત્યાંથી કેટલાક શ્રાવકે અને ત્યાં રહેલા શ્રી. બાલચંદજી ગરજી આવ્યા. બીજા પણ ઘણા લોકો આવ્યા અને મૂર્તિ એના અંગ ઉપર ચેટેલી માટી ધંઈ નાખી મૂર્તિઓને
