________________
શ્રી. સેરિસા તીથ
હ્યા હતા તે જમીન ઉપર મૂકીને ચાલતા થયા. આ પ્રમાણે આ તીની ઉત્પત્તિ થઈ.
કવિવર આગળ લખે છે કે, ઘણી મહેનત કરવા છતાં તે મૂર્તિ પેાતાના મૂળ સ્થાનથી જરા પણ ચસકી નહી તેથી સધ અત્યંત ઉદાસ બની ગયા.
કેટલાક દિવસ ગયા પછી ત્યાં કાઈ બીજા ગુરુ (દેવેન્દ્રસૂરિ) આવ્યા. તેમણે અન્ય મંત્રની સાધના કરી તેથી ધરણેન્દ્ર સાક્ષાત્ હાજર થયા અને તે શ્રીજી પાર્શ્વનાથની પ્રતિમા લઈ આન્યા. કવિવર આગળ લખે છે કે ઃ— થાપી પ્રતિમા પાસની લેડે એ; પાસ પાયાલે જાવા ડાલે એ.
ડાલે એ પ્રતિમા નાગપૂજા, નવિ રહું. હું તે વિના; લખ લેાક દેખે સહુ પેખે, નામ લેાડણુ થાપના; સેા રણિ દીહે દેખી ખીહે, મંત્રખલી ગુરુ થિર કરી, એ નવણુપાણી વિવર જાણી, ખાલ ગયા તવ વિસરી. અંતર એવડા સેરી સાંકડી; નયરી કહેતી સેરીસા—કડી.
ગુરુમહારાજે તે પાર્શ્વનાથ ભગવાનની મૂર્તિની સ્થાપના કરી અને તે વખતે તે પાકનાથ ભગવાનની પ્રતિમા પાતાલમાં જવા માટે ડોલવા લાગી ‘હું નાગકુમાર દેવાની પૂજા વગર અહીં નહીં રહું.' એમ કહેતી જાણે ડાલતી હાય તેમ લાખા લેાકાએ જોઈ. તે માંત્રિક ગુરુએ મત્રના બળથી તેને સ્થિર કરી દીધી ત્યારથી એનુ નામ ‘ લાડણ
