________________
તન્મયતા
ચોરોના નેતાએ જોયું કે કોઈ પ્રતિક્રિયા અહીંથી થવાની નથી. ચાલો ત્યારે હું પણ થોડીવાર કથા સાંભળું. અર્ધો કલાક એણે પ્રવચન સાંભળ્યું. એને પણ લાગ્યું કે આ તો બધું નકામું જ છે. મહારાજ કહે છે તે ધન જ સાચું છે.
ચોરનેતાએ પોતાની પલ્લીમાં જઈ સાથીદારોને કહ્યું : હું તો સાચું ધન મેળવવા મહારાજ પાસે જાઉં છું, આ ધનનો તો કોઈ જ અર્થ નથી. એ ભિક્ષુ બની ગયો.
‘સ્વસંપત્તિ ઓળખે...’ પોતાની સંપત્તિ શું છે એ જેને સમજાઈ ગયું એ એને મેળવવા નીકળી પડે છે.
આપણી પરંપરામાં ધન્ના-શાલિભદ્ર, ધન્ના કાકંદીજી; કેટલા બધા મુનિવરોની વાત આવે છે ! કરોડો-અબજો સોનામહોરની સંપત્તિ એમને કાંકરાથી વધુ ન લાગી. અને સાચી સંપત્તિ મેળવવા તેઓ નીકળી ગયા.
પોતાની સંપત્તિની ભાળ મળ્યા પછી સાધક શું કરે છે ? ત્રણ વાતો લખી છે અહીં : બહુમાન, પ્રાગટ્યની રુચિ અને તે માટેનો પ્રયત્ન. બહુમાન.
પોતાની ગુણસંપત્તિ પ્રત્યે બહુમાન. ‘વાહ! આવા સરસ ગુણો મારી ભીતર છે ! પ્રભુની અનહદ કૃપા કે હું મારા સુધી પહોંચી શક્યો.'
ધન્નાજી મુનિવર કે શાલિભદ્ર મુનિવર રાજગૃહી નગરીના વૈભારિગિર પર રહેતા હશે ત્યારે કેવો આનંદ માણતા હશે એની કલ્પના હવે થઈ શકે.
પ્રભુ મહાવીરદેવ રાજગૃહી નગરીમાં સમવસરતા અને ત્યાં તેઓનું સમવસરણ મંડાતું ત્યારે ધન્ના મુનિવર અને શાલિભદ્ર મુનિવર આવતા. પ્રભુને વંદન કરતા. દેશના સાંભળતા અને પછી વૈભારગિરિની ગુફામાં
સાધનાપથ
૧૧૫
