________________
અને એતિહાસિક સાબિતીયોથી કસ્યા પછી જ આજે જનસમાજ તેમને અપનાવે છે. ધર્માચાર્યોએ ઉપદેશેલા ધર્મતત્વોને પણ આજના વૈજ્ઞાનિક યુગમાં તર્કની કસોટી પર કસવામાં આવે છે. જૈનધર્મના ગૌરવને પ્રાચીન ઐતિહાસિક સાબિતીઓ દ્વારા આને પ્રમાણિત ભારતીય અને વિદેશી વિદ્વાનોએ ભારે જેહમત ઉઠાવી છે. અને તેના ધર્મશાસ્ત્રો દ્વારા રજૂ કરવામાં આવેલ તત્વજ્ઞાનને આ યુગની એક માત્ર આધારશીલા ગણવા આ કેટલાંક વિચારકો પ્રેરાયા છે. અને તેથી આને ધર્મસાહિત્યના અભ્યાસ તરફનું વલણ જોવામાં આવે છે.
સમાન તાત્વિક સિધ્દાતોં અને ક્રિયાકાંડને માનનારાઓનો એક સંપ્રદાય બને છે, અને તેમના માર્ગદર્શન માટે દાર્શનિક સાહિત્ય સર્જાય છે. આ સાહિત્યના પ્રામાણિક, મૌલિક અને માનનીય ભાગ (શાસ્ત્ર) કહેવાય છે. સર્વમાન્ય ગણાય છે અને પૂજાય છે. માન્યાતાઓની યથાર્થતા કે યોગ્યતા અને ચઢિયાતીપણુ બતાવવા આચાર્યો પ્રયત્ન કરતા હોય છે. અને પંથનાં મૂળ લખાણોને શ્રેષ્ઠ તથા અંતિમ આધાર રુપે ગણતા હોય છે. તેઓ એમ માને છે કે શાસ્ત્રો ઈશ્વ૨૨ચિત છે અથવા ક્રોઈ પુણ્યશાલી આત્માઓનું સર્જન છે. જૈનધર્મ સાહિત્યનું સર્જન પ્રધાનપણે ગણધરો, આચાર્યો, સૂરિઓ કે મુનિયોં દ્વારાજ થયું છે. ભગવાન મહાવીરનાં વચનોને આવરી લેતા મૂલ આગમ ૫૨ નિર્યુક્તિ, ભાષ્ય, ચૂર્ણિ, અવચૂર્ણિ, ટીકા, વૃત્તિની રચના કરવામાં આવી છે. ઉપરાંત તે આગમોને અનુલક્ષીને ધાર્મિક ગ્રંથો તેમજ નાટક, કથા, (કાદંબરી) વ્યાકરણ, છંદ, કોશ, જ્યોતિષ, કાવ્ય, મહાકાવ્ય, ન્યાય, તર્ક જેવું અન્ય સાહિત્ય રચાયું છે. સંસારત્યાગ કરી શ્રમણ
૩૪૪)
