________________
३६९. सो उवचारी जो किर सम्मं धम्मंमि द्वावए अन्नं ।
सो चेव महावेरी जो पावपहे पयट्टेइ ||
.
અર્થ – જે બીજાને ધર્મમાં સ્થાપે છે (જોડે છે) તે ઉપકારી છે અને જે બીજાને પાપના માર્ગમાં જોડે છે તે મહાવેરી છે.
"
३७०. चरणं किं नाम ? षट्काय संयम एव पृथ्वीजलज्वलन पवन वनस्पति त्रसकाय जीव रक्षैव एतेषु षट्जीवनि कायेष्वेकमपि जीवनिकायं विराघयन् जगद् कर्तुराज्ञा विलोपकारित्वादचारित्री संसार परिवर्द्धकश्च ।
અર્થ – ષટ્ જીવનિકાય માંથી એક પણ જીવનિકાયની વિરાધના કરતો જિનાજ્ઞાનો લોપ કરનારો હોવાથી અસંયમી અને સંસાર વૃદ્ધિ કરનારો છે.
.
३७१. य एवं गुरं मूलगुण महाप्रासादधरणस्तंभ संनिभमप्यल्पदोषदुष्टत्वेन मुञ्चति तस्मै अन्योऽपि न रोचते, कालानुभावादेव सुक्ष्मदोषाणां प्रायः परिहर्तुमशक्यत्वात् ।
અર્થ – જે મૂલ ગુણરૂપી પ્રાસાદ (મહેલ)ને ધારણ ક૨વા માટે સ્તંભ સમાન એવા એક ગુરુને અલ્પ દોષના કારણે છોડી દે છે તેને બીજો પણ (ગુરુ) ગમતા નથી. દુઃષકાળના પ્રભાવના કા૨ણે જ સૂક્ષ્મ દોષોનો ત્યાગ કરવો પ્રાયે અશક્ય છે.
નોંધ - ગુરુ પંચમહાવ્રતથી યુક્ત તો જોઇએ જ. પણ શીઘ્ર
.
કોપાયમાન થઈ જતા હોય, વાક્છતા ઓછી હોય, થોડો પ્રમાદ હોય એટલા માત્રથી ગુરુને છોડવાના નથી. શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે
૨૫)
