________________
અર્થ – જેમ આ દુઃષમકાળમાં વિષાદિ મારે છે તેમ સાધુઓને
-
નિષ્કારણ પ્રતિસેવા (વિરાધના) (સંયમ વિરૂદ્ધ આચરણ) સર્વથા સંયમનો નાશ કરે છે.
३६५. काज्जो परोवयारो परिहरियव्वा परेसिं पीडाय । हेया विसयपवित्ती भावेयव्वं भवसरुवं ॥
અર્થ – પરોપકાર ક૨વો, પરપીડાને છોડી દેવી, વિષયની પ્રવૃતિનો ત્યાગ કરવો અને ભવ સ્વરૂપનો વિચાર કરવો.
३६६. देहं गेहं च धणं सयणं मित्ता तहेव पुत्ताय । अण्णा ते परदव्वा एएहिंतो अहं अण्णो ॥ અર્થ – દેહ, ઘર, ધન, સ્વજન, મિત્રો તથા પુત્રો તે મારા આત્માથી જુદા છે તે કેંદ્રવ્યો છે. અને હું પણ તેઓથી જુદો છું. (ઉપદેશ રહસ્ય)
३६७. किं बहुणा इह जह जह रागदोषा लहुं विलिज्जंति । तह तह पट्टिअव्वं एसा आणा जिणिदाणं || (ઉપવેશ પફ્સ) અર્થ – વધુ કહેવાથી શું ? જેમ જેમ રાગદ્વેષનો જલ્દી ક્ષય થાય તેમ તેમ વર્તવું એજ જિનેશ્વર દેવોની આજ્ઞા છે. ३६८. सुकृतं वर्धते सम्यक् परपुण्य प्रशंसया । आत्मस्तुत्यन्यनिन्दाभ्यां हीयते सुकृतं निजम ||
(ધર્મપરિક્ષા) અર્થ – પરના પુણ્યની પ્રશંસાથી સુકૃત વૃદ્ધિ પામે છે. આત્મ પ્રશંસા અને પર નિંદાથી પોતાનું સુકૃત ઘટે છે.
૨૫૭
