________________
३०४. श्रुतज्ञानं सर्वातिशय रत्न कल्पं प्रायो गुर्बधीनं च |
અર્થ – સર્વાતિશાયી રત્ન સમાન શ્રુતજ્ઞાન પ્રાય કરીને ગુરુને
આધીન છે. ३०५. यदेव जिन प्रणीत प्रवचनार्थ परिज्ञानं तदेव परमार्थतः
श्रुतज्ञानं न शेषमिति । અર્થ - જે જિનપ્રણિત પ્રવચનના અર્થનું જ્ઞાન તે જ પરમાર્થથી
શ્રુતજ્ઞાન છે, બીજું નહિ. ३०६. सर्वथा स्वहितमाचरणीयं, किं करिष्यति जनो बहुजल्पः ।
विद्यते स न हि कश्चिदुपाय सर्वलोक परितोषकरो यः ।। અર્થ - (લોકરંજન તરફ લક્ષ ન આપતાં આત્મરંજન તરફ લક્ષ આપવા અહીં ઉપદેશ છે.) લોકરંજન માટે કરાતો ધર્મ કે ધર્મના ઉપદેશની કુટી બદામ જેટલી યે કિંમત નથી. લોકો પણ ભિન્ન ભિન્ન રુચિવાળા હોવાથી સર્વ લોકોનું રંજન કરવું શક્ય જ
નથી. ३०७. रागोऽपि वस्तु आसाद्यभवति, यादृशं जघन्यं मध्यममुत्कृष्टं वा वस्तु रागोऽपि तत्र ताद्दशो भवति ।
(
વૃ ન્ય મા. ૩) અર્થ - રાગ પણ વસ્તુને આશ્રીને (નિમિત્તે) ઉત્પન્ન થાય છે. જેવી જઘન્ય મધ્યમ કે ઉત્કૃષ્ટ વસ્તુ હોય તે પ્રમાણે ત્યાં રાગ પણ જઘન્ય મધ્યમ કે ઉત્કૃષ્ટ થાય છે. વસ્તુ સામાન્ય તો રાગ પણ સામાન્ય. વસ્તુ અસામાન્ય તો રાગ પણ અસામાન્ય થાય.
