________________
વંદના એ તીર્થકર સાગર પ્રભુને ! જેમણે મને દિશા, દેશ અને દ્વારા બતાવ્યાં-નિરંજનોની નગરીનાં !”
દેવરાજ પ્રફુલ્લી ઊઠ્યા. ગત-જનમના ઉજ્જયિનીપતિ નરવાહનની જ આ દેહને દેશની પલટ હતી. અનુપમ સંયમ-આરાધના પછી એમના પુણ્ય એમને પાંચમા બ્રહ્મ દેવલોકની દેન કરી હતી, પણ આ તો અનોખો આતમ હતો. સુખના આવા વિરાટ સાગર વચ્ચેય એને મુક્તિ સાંભરી આવી ને એ મુક્તિદાતાની ભક્તિ કાજે એણે ભગવાન નેમિનાથની પ્રતિમા સરજવાનો પુણ્ય-સંકલ્પ કર્યો !
એ પળ પુણ્યવંતી હશે ! એ સમય સોહાગી હશે, જ્યારે દેવરાજે પ્રતિમા સર્જવાનો સંકલ્પ કર્યો અને દેવોને તો સંકલ્પથી જ સિદ્ધિ વરે.
સંકલ્પ પછીની પળોમાં બ્રહ્મલોકની એ ભોમ, ભક્તિભોમ બની ગઈ! વજય કણોમાંથી એક અદ્ભુત જિન-પ્રતિમા સર્જાઈ ગઈ !
બસ, હવે તો એ પ્રતિમાની સામે ભક્તિ-ગાન શરૂ થઈ ગયાં. દેવરાજ એ પ્રતિમામાં એક એવી પુણ્ય-વિભૂતિનું દર્શન કરતા, જે વિભૂતિ પોતાની જીવન-નૈયાની ખેવૈયા બનનાર હોય !
દસ સાગરોપમનો વિરાટ-કાળ !
કાળનાં જળ ખળ ખળ વધે જતાં હતાં. એ જળ પ્રવાહની ધસધસતી ગતિમાં સાગરોપમ તો શી વિસાતમાં? દશ સાગરોપમનો વિરાટ-કાળ પૂર્ણ થવા આવ્યો. હવે આ પ્રતિમાનું શું? દેવરાજે ભાવિમાં ડોકિયું કર્યું?
ઓહ ! ભાવિ તો ભવ્ય છે ! આ પ્રતિમાનું સ્થાન ગિરનારની ગુફામાં છે. કાળ જતાં આ પ્રતિમા ગિરનારનું ગૌરવ બનનાર છે. ગુફામાંથી આ પ્રતિમાનો ઉદ્ઘાટક પણ હું જ બનવાનો છું ! ધન્ય ધન્ય !”
રત્ન-રચિત વિમાન તૈયાર થઈ ગયું. દેવરાજ પોતાના પરિવાર સાથે પોતાની પ્રતિમાને લઈને ગિરનારની ગુફા ભણી ઉડ્ડયન કરી ગયા.
૯૦ ગિરનારની ગૌરવગાથા
