________________
-led [she][l ••• 9
મુખ્ય કારણ હતી. એ યુગમાં એમની સાધર્મિક ભક્તિ એટલી બધી વખણાઈ ચૂકી હતી કે, લોકો કથા રૂપે કે ગાથા તરીકે એના ગુણગાન કરતાં થાક્યા જ નહિ. ગુજરાત અને માલવપ્રદેશ પણ એમની કીર્તિકથાઓથી જ્યારે મુખરિત બની ઊઠ્યો, ત્યારે એક દહાડો મંત્રીશ્વર ઝાંઝણ શાહ જેવાને પણ એવો વિચાર આવી ગયો કે, ‘નામ ઘણા મોટા ને કામ સાવ છોટા' એવું ઘણી ઘણી વાર જોવા મળે છે, માટે મારે જાતે થરાદ જઈને એવી ખાતરી કરી આવવી જોઈએ કે, આભુ શેઠની આબરૂમાં ‘નામ મોટા અને કામ તો એથીય વધુ મોટા’ આવી નક્કરતા છે કે ‘નામ જ મોટા અને કામ તો સાવ જ છોટા' આવી ઢોલ જેવી પોલ છે.
મંત્રીશ્વર ઝાંઝણને ઈર્ષ્યા-પ્રેરિત આવો વિચાર આવે, એ સંભવિત જ નહોતું. એમને તો એવી ગુણ-ગરિષ્ઠતા વરી હતી કે, આ જાતના પારખામાં નામ કરતાં કામ મોટું સાબિત થઈ જાય, તો મંત્રીશ્વર આભુ શેઠના પગ પકડી લઈને એવી અનુમોદના ને ગુણયાચના કરવા માંગતા હતા કે, ઓ ! આભુ શેઠ ! મારી પર એવું કૃપાકિરણ ફેલાવો કે, મારામાં પણ આપના જેવી સાધર્મિક ભક્તિનો અંશ-વંશ પ્રગટ થવા પામે !
મંત્રીશ્વર વણિકબુદ્ધિ ધરાવતા હતા, એથી એવી યુક્તિપૂર્વક પરીક્ષાના પાસા ફેંકવાનું આયોજન એમણે કર્યું કે, જેથી ખોટું ખુલ્લું થઈ ગયા વિના ન રહે, અને સચ્ચાઈને કોઈ ઢાંકી ન શકે !
માંડવગઢથી પાંચસો સાગરીતો સાથેની ત્રણ ટુકડીઓ ચૌદસ જેવી પર્વતિથિના દિવસે જ થોડા થોડા સમયના અંતરે થરાદ પહોંચે અને આભુશેઠનું આતિથ્ય એકસામટું અને અણધાર્યું જ સ્વીકારે, એવો વ્યૂહ ઘડાઈ ગયો. આવી વ્યૂહરચનાની
