________________
♠ જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
до
માન્ય રાખવાપૂર્વક આવતીકાલનું મારું આતિથ્ય સ્વીકારવા હું વીનવું છું. મારી આટલી વિનંતી અવશ્ય સ્વીકારીને મને અનુગૃહીત કરશો, એવી હું આશા જ નહિ, પણ વિશ્વાસ સેવું છું.
રુદ્રદત્તને ભૂખ તો કડકડીને લાગી હતી, પણ અર્હદ્દાસે ભાવભીની ભાષામાં જે આમંત્રણ આપ્યું હતું, એ અમૃત સમું મીઠું અને ગમે તેવી ભૂખ-તરસ શમાવી દે એવું હતું. એથી રુદ્રદત્તે આમંત્રણ સ્વીકારી લીધું. અર્હદાસની અણનમ ધર્મશ્રદ્ધાને અહોભાવપૂર્વક વાગોળતો વાગોળતો રુદ્રદત્ત સૂઈ ગયો. ભૂખ ભુલાઈ ગઈ અને અર્હદાસની ધર્મનિષ્ઠા તથા અહોભાવભરી આગતા-સ્વાગતાએ જ એના મનનો કબજો લઈ લીધો. આ જાતની ધર્મ-ચુસ્તતાનું દર્શન એને આજે પહેલી જ વાર થઈ રહ્યું હતું.
રુદ્રદત્ત અનેકવિધ વિચારોની ગડમથલપૂર્વક રાત્રિ પૂર્ણ કરી. એ વેદનિષ્ઠ હતો. એથી સવારે ઊઠ્યા બાદ ભૂખને ભૂલી જઈને એણે રોજના ક્રમ મુજબ વૈદિક વિધિ- વિધાનોનો પ્રારંભ કરી દીધો. એ યુગની રીત-રસમ મુજબ એણે પીપળાના વૃક્ષને પ્રદક્ષિણા આપવાપૂર્વક લળીલળીને નમસ્કાર કર્યા. આ જોઈને અર્હદ્દાસે પૂછ્યું : આ રીતે પીપળાને નમવાનું પ્રયોજન શું ? પીપળો કંઈ ભગવાન નથી.
બ્રાહ્મણે જવાબમાં જણાવ્યું કે, આ પીપળાને આશ્રયીને તો અનેક દેવોનો વાસ હોય છે. માટે પીપળાને કરેલ પૂજાનમસ્કાર એ દેવોને પહોંચે છે, એથી સંતુષ્ટ દેવોની દુઆ આપણને મળે છે. દેવની પ્રતિમામાં તો એકાદ દેવનો જ વાસ સંભવે છે, જ્યારે આ પીપળાને આશ્રિત દેવોની સંખ્યા તો ઘણી મોટી હોય છે. માટે કોઈપણ પ્રતિમા કરતાં આ પીપળો
