________________
શેઠના હુકમ પ્રમાણે બળવાન ચોકીદારે કસાઈના ht હાથમાંથી ગાયને ઝૂંટવી લીધી. પછી તો એ ગાયને બચાવનારાઓનો ક્યાં તોટો હતો ! એક તરફ કસાઈ અને ચોકીદાર વચ્ચેનો સંઘર્ષ ઉગ્ર બન્યો, બીજી તરફ જીવદયાપ્રેમીઓ મોતના મોંમાંથી બચાવી લેવાયેલી એ ગાયને સુરક્ષિત સ્થાન તરફ દોરી ગયા. એથી ગાય તો આબાદ બચી જવા પામી, પરંતુ કસાઈ અને ચોકીદાર વચ્ચેની ઝપાઝપીમાં કસાઈને ખાસી ઈજા થવા પામી, એટલું જ નહિ એ ઈજા અંતે જીવલેણ સાબિત થતાં મામલો અંતે કોર્ટમાં પહોંચ્યો. ચોકીદારનો તો ગાયને બચાવી લેવાનો જ ઇરાદો હતો, એના મનના કોઈ ખૂણે એ જાતની મેલી મુરાદ ન હતી કે, કસાઈને જીવલેણ ઈજા પહોંચાડવી ! પણ નતીજો કસાઈના મોતમાં પરિણમતા મામલો કોર્ટના કાંગરે પહોંચ્યો. ગુનેગારનો બચાવ કરવા કોઈ સમર્થ બની શકે એમ ન હતું. કાયદા કાનૂનની લડાઈના અંતે એવો ચુકાદો આવ્યો કે, જેથી ગુનેગાર ચોકીદારને ફાંસીના માંચડે ચડવું પડે!
આ જાતનો ફેંસલો ફાડવામાં આવતાંની સાથે સન્નાટો છવાઈ ગયો. શેઠ મોતીશાહ પણ ત્યાં હાજર જ હતા, ગાયની હત્યાની કલ્પનાય જેમના હૈયે હલચલ મચાવી જાય, એમનું હૈયું પોતાના ચોકીદારને ફાંસીના માંચડે થોડું જ ચડવા દે! ચોકીદારને બાલબાલ બચાવી લેવા એમણે કોર્ટ વચ્ચે જ ધડાકો કર્યો કે, આ ચોકીદાર જો ગુનેગાર ગણાતો હોય, તો ખરો ગુનેગાર તો હું જ છું. આ તો ચિઠ્ઠીનો ચાકર ગણાય. મારા હુકમથી એણે ગાયને બચાવવા કસાઈની સામે સંઘર્ષ ખેલ્યો હતો. માટે પડદા પાછળના ગુનેગાર તરીકે ફાંસી મને જ થવી જોઈએ, મારી આ વાજબી લાગણી અને માંગણી પર નામદાર કોર્ટને વિચાર કરવા હું ભારપૂર્વકની અરજ ગુજારું છું.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩ - ૨ -
